Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

Όταν μιλάνε δυο - Γιώτα - Κατερίνα

Ρωτώντας την Γιώτα Σπανού - Στρατή
........................
Πάμε κυρά Κατερίνα, να αποδείξουμε στην φίλη μας την Γιώτα, ότι οι ερωτήσεις οι απλές και εύκολες, δεν είναι δύσκολες! 
Φιλενάδα, με «παίζεις», βλέπω!
 
Ξεκινάω και ότι καταφέρω! Είναι που σ’ έχω κατανοήσει αρκετά και δεν έχω πολλές απορίες.
 
Λίγες έχω, αλλά δεν ξέρω πως θα τις κρίνει ο κόσμος.
 
Συνάμα, δεν ξέρω τον βαθμό δυσκολίας τους, για σένα.
 
Όπως και να έχει, σιώπησε όπου νομίζεις!
 

Πάμε με την πρώτη:
 
Υπολόγησες ποτέ, πόση ζωή διέθεσες για την Τέχνη; Άραγε, άξιζε τον κόπο;
 


Απάντηση
...Τότε, όταν ακόμη πρωτόπαντρη σε ξένη γη ...που εξαφανίζεσαι σαν τον ατμό στην πολυκοσμία, δεν έχεις από πού να κρατηθείς. Η γλώσσα με την δύναμή της, στηρίζει τα αδύναμα πόδια, και σε προκαλεί να ριζώσεις. Τότε, το .70, δεν είχε χαλαρώσει ο κρυφός πόνος, η νοσταλγία, η απόσταση. Λένε, τάχα, ότι ο Τοξότης δεν υποχωρεί... και πράγματι, με τα δεδομένα που είχα και συνέχιζα να ζω, ΔΕΝ γίνονταν να υποχωρήσω. Έπρεπε να φανώ, να παρουσιάσω ΤΙ μετέφερα από την πατρίδα και πόσο άξιζαν όλα αυτά. Στην "ημιμάθεια" που με τριγύριζε, αργότερα η τρυφερή ηλικία των παιδιών μου για να μάθουν τη σωστή γλώσσα από μένα.. η "ισόποση" περηφάνεια στον άνδρα μου... μας ξεχώριζαν στο πρώτο σκαλί. Για αυτά, ναι, άξιζε. Για σύντομη απάντηση στην ερώτηση: -Ναι, άξιζαν!

Ερ.
Ανταγωνισμός παντού, αρρωστημένος, μέχρι και που κλείνουν πόρτες. Τελικά η ζήλεια είναι ο ιός της Τέχνης; 
Κι αν η Τέχνη παράγει εύκολα ιούς, πόσο μαζόχες μπορεί να είναι οι Καλλιτέχνες; (γενικώς)
 


Απ.
 Όταν, π.χ., στο Παρίσι πάνε όλοι σχεδόν, "με ένα πινέλο κι ένα χαρτί" ... δεν αναρωτιέται κανείς γιατί όλοι θέλουν να γίνουν Ζωγράφοι (!) για να κερδίσουν φήμη και χρήματα... ΔΕΝ είναι όλοι ταλαντούχοι. ΔΕΝ έχουν όλοι τις απαραίτητες γνωριμίες για να προωθηθούν. ΔΕΝ αγοράζει ο κόσμος. Απλά, πιστεύει ότι Μπορεί να κάνει το ίδιο αν... αν ... αν... 
Το ξεχωριστό επίτευγμα είναι: η έμπνευση, να έχει ΤΥΧΗ, και να βρεθεί χρηματοδότης. Τα επόμενα ακολουθούν. Και η πέτρα κυλάει από φυσικές συνθήκες... μα δεν φτάνει πάντα στη θάλασσα, ούτε γίνεται πάντα μέρος για θεμέλια...
 
Τα "ψιλά γράμματα" (υποχωρήσεις κάθε είδους, θράσος, απογοητεύσεις, τόλμη, διαφθορά κ.λ.π.) είναι μέρος από την προσπάθεια φωτοδοσίας για λάμψη, προσωρινή, ή διαρκείας...
 
Νομίζω ότι η παραγκώνιση του ατόμου που έδωσε πολλά και νομίζει ότι άξιζε περισσότερα, είναι μια ανθρώπινη ψυχολογική -και πολλάκις χρηματική- αιτία για το διαιωνιζόμενο άγχος.
 
Ερ.
Μιλώντας μαζί σου και με άλλους ποιητές, είδα πως συνεννοούμαστε με απλά λόγια.
 
Απορία: Στα ποιήματα, τι σας πιάνει και μας κάνετε να κατεβάζουμε λεξικά, για να σας καταλάβουμε;
 
Εσύ, δε, που είσαι νοσταλγός της Πατρίδας, της Ιστορίας της και της Μυθολογίας της, πλαγίως, μας στέλνεις και για διάβασμα χοντρό!
 

(απάντηση 3η) 
!!! Ξέρεις, όλοι αγαπούν το απλό, μα είναι και το πιο δύσκολο. Όλα έχουν πλέον ειπωθεί. Η δε λογοκλοπή, μαζί με την κραυγάζουσα λογο-παραλλαγή, θριαμβεύει. Υπάρχει δε, και το άλλο: Εκείνοι που με τα πτυχία τους, διορίστηκαν σε μια "θέση" σε υψηλότερη βαθμίδα στην εδώ τουλάχιστον κοινωνία, ή ακόμη και "θεσούλα" που συμπληρώνει "κρέντιτς" για ολοκλήρωση σπουδών... δεν καταδέχονται τους άλλους. Κοιτούν να τους μοιώσουν. Μόνο την παρουσία τους θέλουν για να μετρούν κεφάλια ή για να δίνουν «βάρος» στους καλεσμένους του ακροατηρίου… Αν έχεις κάνει ένα σκαλί πιο πάνω, με ανάρμοστα σχόλια πασχίζουν να σε γκρεμίσουν... Αναγκάζεσαι να παραμερίσεις την εύκολη γραφή (εκ πείρας το αναφέρω,) η οποία αρμόζει για το ομογενειακό κοινό που δεν έχει τη δύναμη να απορροφάει δυσκολονόητες λέξεις ή σκέψεις) και δημοσιεύεις ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Κι όμως, έχω γνωρίσει πτυχιούχους που ήρθαν από την πατρίδα και που έβαλαν την ενέργειά τους σε "ντάινερς", ανθοπωλεία κ.ά.) και πρόκοψαν, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά τους να ανέλθουν... Άφησε δε, το...μονοτονικό... ως και τις απαιτητικές αλλαγές της προηγμένης "επιστήμης".
Ζούμε σε άλλο κόσμο. 


Ερ. Νομίζεις πως υπάρχουν άνθρωποι που τα ξέρουν όλα;
 
Νομίζεις πως θέλουν ή μπορούν, να τα μάθουν όλα;
 
Κι αν δεν προλαβαίνουν, χάνουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν τα καλά της Τέχνης;
 


Απ. ...έτσι νομίζουν "οι Ξερόλες!!!" κι άντε να τους αλλάξεις μυαλό!!! Θυμάμαι τους "Λογοτεχνίζοντες" που αποστήθιζαν μερικά τρανταχτά αρχαία ή και νεωτέρων ονόματα... με ευκολία έσπερναν εντυπώσεις... και πολλοί τους "ευλογούσαν"...
 

Ερ. ...Γιατί, σίγουρα υπάρχουν και κακά, δεν το συζητάμε!
 

Απ.   Κυκλοφορούν τόσοι γύρω μας, σε "παρεούλες και άλλες κλίκες" ... που λειώνουν σαν τον πάγο με τον πρώτο ήλιο...
 

Ερ. Τελικά, ξέρω πως η Τέχνη για τον ίδιο τον Καλλιτέχνη, είναι τρόπος ζωής. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
 
Εγώ, ο άλλος, οι άλλοι, κατανοούμε αυτή την Τέχνη, πολυποίκιλα.
 
Είναι θέμα αγγίγματος και συχνοτήτων… νομίζω.
 
Διαβάζοντάς σε, τόσα χρόνια και ανατρίχιασα και συγκινήθηκα και έκλαψα και ευαισθητοποιήθηκα ποιο πολύ με τα θέματά σου. Τι μένει λοιπόν; Στόχος ν’ αφήσουμε πίσω μας, λόγια που συναρπάζουν;
 


Απ. Η προσπάθεια και η ποιότητά της. Όσο ζούμε.
 
Κάθε τι έχει την δική του δύναμη. Τον δικό του χρόνο.
 
ΕΔΩ, η Εκκλησία ΔΕΝ ενδιαφέρεται όπως θα έπρεπε. Τα σκάνδαλα, τελικά, προσδιορίζουν αυτό που λέω.
Βιβλιοθήκη; Ακόμη το παπαγαλίζουν μερικοί... σαν κι εμένα.
Πολύτιμα κεντήματα, χειροτεχνήματα... πίνακες, φωτογραφίες, παλαιές και πρόσφατες...κ.λ.π., θα πεταχτούν κάποιο πρωϊνό στο πεζοδρόμιο για να τα πάρει το φορτηγό των σκουπιδιών... 
ΑΥΤΟ ΠΟΝΑΕΙ!!! ΠΟΛΥ!!!
 


Ερ.Κι αν ναι, πιστεύεις πως οι νέες γεννιές, θα νοιαστούν γι’ αυτά τα λόγια;
 

Απ. Όχι! Ίσως κάποιος που του το ζήτησε μια …εφημερίδα, η για διδακτορικό σε κάποια Σχολή... 
Έχουν ήδη φύγει από τη ζωή όλοι οι παλαιότεροι "εργάτες" του λόγου... 
Ποιος ασχολήθηκε; Εδώ, ή και στην Πατρίδα; 


Ερ. Εκεί γύρω είναι οι απορίες μου.
 
Στο τι κέρδισες, τι έχασες, που ασχολήθηκες με την Λογοτεχνία.
 



Απ.  Είχα την τύχη να γνωρίσω -ως μέλος σημαντικών Εταιρειών ή και Συλλόγων της Νέας Υόρκης- σπουδαίους Λογοτέχνες. ( Ας βάλω κι ένα-δυο των Αθηνών, Ε.Ε.Λ., Ε.Θ.Σ. π.χ. που δεν ενδιαφέρθηκαν διόλου-)...
   Αμφότεροι, ίδιες περιπτώσεις. Να τους μεταφράσω στη γλώσσα μας... ή οι έλληνες, να βγει ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ έργο, το πόνημά τους...  …και να μου θυμώνουν που «εγώ, Ελληνίδα, και να μη προωθώ την μεγαλοφυϊα τους, το μεγαλούργημά τους…»
Αγνοούν τη γάγγραινα
 ... τα χρήματα που εσύ ΠΡΕΠΕΙ να πληρώσεις στον εκάστοτε «αντζέντη» για να το αξιολογήσει...  -ίσως αν το ...εγκρίνει- να το στείλει σε εταιρία, να διαβαστεί... κλπ, να βρεθεί χρηματοδότης, ηθοποιοί... και βάλε.. 
Ποιος θα αναλάβει αυτά;;;;;  …
 Όνειρα θερινής νυκτός.


Ερ.  Κι αν ναι, πιστεύεις πως οι νέες γενιές, θα νοιαστούν γι’ αυτά τα λόγια; 
Εκεί γύρω είναι οι απορίες μου. Στο τι κέρδισες, τι έχασες, που ασχολήθηκες με την Λογοτεχνία. 

Απ. Εξαρτάται από ποια γωνία το βλέπεις…


Ερ. Τι κέρδισες, τι έχασες, που ασχολήθηκες με το ίντερνετ;
 

Απ.   - Α! Είναι σαν μια "μικρή" ψεύτικη εφημερίδα! Ναρκισσισμός! Είναι... χρόνος χαμένος, για μένα, τουλάχιστον...
 


Ερ.  Τι έχασες απ’ την προσωπική σου ζωή (οικογένεια, κ.λ.π.), γιατί η Τέχνη σε φλέρταρε συχνά, κι εσύ της δινόσουν απλόχερα, σαν εύκολη… από καιρό!
 


Απ.  … Δεν τελείωσα φράση μου από "πιο πάνω"...
 
Μετά από το Λογιστήριο στη Μόμπιλ-Όϊλ, έμεινα στο σπίτι, μάνα, και γραμματέας στην Ηλεκτρολογική Εταιρεία του Δημήτρη. Είχα πολλές ώρες ευκαιρίας για γράψιμο και δημιουργίες...... Οργανωμένοι σαν οικογένεια, παρουσιάσαμε πάμπολλα θεατρικά μου, με δικά μας τα έξοδα... όπως και άλλα είδη του λόγου...
   οι δε διάφοροι ομογενειακοί σύλλογοι με καλούσαν για να δώσουν ουσία στις εκδηλώσεις τους…  Η «Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής» …στην αρχή του .80-.85, κάπως κινήθηκε. Μετά, ψυχομαχούσε. Τώρα; Μόνο το «όνομα» πιπιλίζουν που και που… άσχετοι,  δίχως εκδήλωση ...

Ερ.  Τι δεν έζησες; 

Απ.  -Τα ταξίδια... 


Ερ.   Τι σε πονά;
 


Απ.  ...ότι δεν έχω χρόνο να καθαρογράψω τα χειρόγραφα που κραυγάζουν σε συρτάρια μου...
 


Ερ.  Θα είναι φάρμακο, θαρρείς, αν γύρναγες στην πατρίδα, έστω και τώρα; (ή δηλητήριο;)
 

Απ.  - ...ένα ταξιδάκι, να γνωρίσω διαλεχτούς ανθρώπους, που γνώρισα όλα αυτά τα χρόνια. Η Πατρίδα μας είναι πανέμορφη! ΠΟΥ να πρωτοπάω;;;
 Χρειάζεσαι χρόνο και χρήμα.
Όσο για  τα "κυβερνητικά"; Ένας κρυφός φόβος… Εδώ, κι εκεί…
Παντού αναστάτωση.
 
Αίσχος.
 
Βοσκοί και Λύκοι... Όποιος υπερισχύσει...
 


Κατερίνα: 
Γιώτα, Γιώτα, αγάπη, φίλη, μάνα κι αδελφή, δε θέλω να σε κουράσω άλλο. 
Έναυσμα δίνω, για δυο παραπάνω λόγια, επί της ουσίας.
 
Την ζυγαριά σου, κοίτα.
 

Εκείνη θα σου πει την αλήθεια
.
 

Απ. - Η ΑΛΗΘΕΙΑ; είναι κι αυτή προσωρινή
 

Κατερίνα: Πρόσθεσε ότι έχεις ανάγκη να πεις. 

Απ.  - Να ήταν εύκολο να ζήσω λίγη ηρεμία με αγαπημένους... Εκείνοι, γνωρίζουν ποιοι είναι... 


Κατερίνα:  Μην αγχωθείς, με την ησυχία σου!
 
Σε νοιάζομαι και το ξέρεις!
 



Απ.  -  "... αγάπη, φίλη, μάνα κι αδελφή, ..."
 ΙΔΙΑ και περισσότερα από μένα. Κι από τους δικούς μου.
ΔΕΝ ...ξανοίγομαι εύκολα, το ξέρεις ήδη.
Να είστε όλοι καλά.

9 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Κι εσείς, Γιώτα μου, να είστε όλοι σας ΚΑΛΑ!
Ευχαριστώ πολύ για την "κουβεντούλα" και για τον κόπο!
Τελικά, τα κατάφερες! ΜΠΡΑΒΟ!
Φιλιά πολλά! Τα Τα ξαναλέμε!

Αστοριανή είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!

κατάφερα (!!) να το στείλω μετά από τόσες προσπάθειες...

Δασκάλα και μαθήτρια

σωστή συνεργασία...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑς ΔΕΝΕΙ!

θΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ,
φΙΛΙΑ ΣΕ ΌΛΟΥς

Κυκλαμίνα είπε...

Εσύ τα κατάφερες, Γιώτα μου, εσύ! Όλα τα βρήκα έτοιμα, από προχθές! Νόμιζα ότι το είχες πάρει είδηση και περίμενα να δω που θα σταθείς, ώστε να συμπληρώσουμε κάτι, αν χρειαστεί.
Τέλος ΚΑΛΟ, όλα ΚΑΛΑ! Αφού τα καταφέραμε, ΑΞΙΕΣ και οι δυο, μαθήτριες!
Φιλιά ΠΟΛΛΑ και Ευχαριστώ!

Αστοριανή είπε...

...μόνο μην αρχίσουν και..."πετροβολούν""" μας

Ας μένουν και μερικές αλήθειες. Αρκετή σιωπή!

Κυκλαμίνα είπε...

Θα δεις τι κρότο θα κάνει!
Φιλιά Γιώτα μου και μη σκας για τίποτα! Η οικογένεια να είναι ΚΑΛΑ! ΦΙΛΙΑ και ΥΓΕΙΑ!

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
Γεια-χαρά σου!

Προσπάθησα να μπω πάλι στο γέφυρα μίλα... και δεν με άφηνε... έχει ιούς μου έγραφε..

Ήθελα να δω τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες σου που κυριολεκτικά θαύμασα έκφραση και σκιές!!!!

Μπορείς να μου τις βάλεις ξεχωριστά και να τις αναρτήσω;;; Βεβαίως θα το μιλήσουμε...

Καλή σου νύχτα,
αύριο πάω πάλι στο μωρό...
ο Δημήτρης;;; έχει καταπέσει αρκετά κι είναι όλο νεύρα... Τώρα βλέπει ποδόσφαιρο...

και... αν και δεν με πολυνοιάζει, μη δημοσιεύσεις τούτο το μήνυμα... Φιλιά

Κυκλαμίνα είπε...

Απάντηση: Και Γιους και Θυγατέρες, πες του, χαιρετίσματα!
Έτσι μπλοκάρουν τις σελίδες που ενοχλούν και είναι ΤΙΜΗ ΜΟΥ, πες τους, που με κατατάσσουν σ' αυτές!
Μη μασάς!
Τα μωρά και τα μάτια σου, εσύ!

Ευχαρίστως!

Κυκλαμίνα είπε...

Σήμερα, ημέρα Παγκόσμιας γιορτής της γυναίκας, πήγα να βάλω προτεινόμενη ανάρτηση την Προτεινόμενη Γυναίκα του Εθνικού Κήρυκα, μα ο δαίμων του ίντερνετ... δεν μ' άφησε!
Έτσι κι εγώ, πρότεινα την δική μου!
Εν έτη 2019, πάντα θα υπάρχουν "εμπόδια"!
Στην σελίδα μου όμως, ΤΙΜΗΣΑ και την ΓΥΝΑΙΚΑ και την Γιώτα και τον Εθνικό Κήρυκα!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
Πάντα ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, Γιώτα μου και μάλιστα Ελληνίδας ξενητεμένης!
Να είσαι γερή, δυνατή, ευτυχισμένη και πάντα εμπνεόμενη και για το βραβευόμενη... μην αγχώνεσαι, το απέδειξες πολλάκις!

Κυκλαμίνα είπε...

Ενώ είμαστε στο παρόν του 2019, ενώ τρέχει το μέλλον, να που είμαστε αναγκασμένοι μερικές φορές, να ανατρέχουμε στο παρελθόν!

Προέκυψε σήμερα να σταθώ σ' αυτή σου την φράση, Γιώτα μου!

"αν και δεν με πολυνοιάζει, μη δημοσιεύσεις τούτο το μήνυμα... Φιλιά
21 Ιανουαρίου 2018 - 6:35 π.μ."

Τότε το εξέλαβα πως "δεν σε πολυνοιάζει αν δεν δημοσιεύσω αυτό το μήνυμα."

Σήμερα στάθηκα στο "ΜΗ"!
Δεν ξέρω αν έκανα τέτοιο λάθος, Σ'ΧΩΡΑ ΜΕ!
Θα είμαι απίστευτα αδικαιολόγητη!
ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΡΑ της Φιλίας μας, ΚΥΡΙΩΣ!

Πέρασε όμως πολύς καιρός από τότε, ώστε να ανατρέξω στα μέιλ μου, για να δω, αν σε ρώτησα γραπτώς ή τηλεφωνικώς, ώστε να παραμείνει αυτό το σχόλιο!
Γερνάω γαρ κι εγώ και το Αλτσχάϊμερ, παραμονεύει, δε ρωτάει!(Ειδικά αν ανακατεύεσαι με πολλά, κάτι θα σου ξεφύγει!)

Ωστόσο, δεν είπες κάτι κακό, που να προσβάλει κανέναν!
Δόξα τω Θεώ, από γκρινίτσες απ' τους άντρες μας που "χασομεράμε" στο ίντερνετ, έχουμε όλες μας!
Βλέπεις η Γυναίκα που γιόρταζε χθες, έχει ΜΙΑ και Μεγάλη ευθύνη, πρώτα τα της οικογένειας (σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά) και μετά η όποια προσωπική ευχαρίστησή της, ακόμα κι αν είναι ΚΑΛΗ Τεχνήτρα και βραβεύεται, (όπως εσύ, π.χ!)
Για μένα, οι γυναίκες πρέπει να ζυγίζονται σε άλλη ζυγαριά με τις επιτυχίες των αντρών!
Είναι ΑΔΙΚΟ και άνισος ο διαγωνισμός!

Κι εμένα με μαλώνουν, (όχι μόνο η οικογένεια), αφού δεν κερδίζω οικονομικά, κακώς ασχολούμαι με τα μπλογκς!

Άντε, τώρα να τους εξηγήσω, πόσο αυτό ικανοποιεί και ισορροπεί το μέσα μου, πρώτ' απ' όλα!

Όλα τα κακά σ' αυτόν τον κόσμο, Γιώτα μου, τα έφερε το χρήμα! Δυστυχώς! Γι' αυτό δεν προκόβουμε, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ΟΛΟΝ τον πλανήτη!

Ωστόσο, είναι αργά να σβήσω αυτό το μήνυμα! (Άλλωστε σε πολλές αναρτήσεις αναφέρεις για γκρινίτσες, για τις μεγάλες υποχρεώσεις που έχεις, ΟΛΑ λογικά και ανθρώπινα! Σε όλους μας συμβαίνουν!)
Φιλάκια και ΥΠΟΜΟΝΗ!
Έρχεται η πολυπόθητη Άνοιξη!
(Θα σε ενημερώσω αμέσως γι' αυτό το σχόλιο, ώστε να δώσεις απάντηση! Το μπλογκ το έκανα για να σε ΤΙΜΗΣΩ, κι όχι για να σε αμαυρώσω! Το νου σου στα κινέζικα σχόλια, εσύ! Αυτά είναι που προσβάλλουν!Την έκανα και προτεινόμενη ανάρτηση αυτή, καθ' ότι η άλλη συνέντευξη, δεν έρχονταν! Είναι άλλωστε στις δημοφιλείς, οπότε, ας τιμήσουμε και την "ουσία" της δικής μας "συζήτησης"! Αυτή άλλωστε είναι η αλήθεια μας και ήταν δημόσια! Εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα, πως "τα γραπτά μένουν", κι ας βογγάνε τα συρτάρια σου!Είμαι βεβαία πως κάποτε θα "Αεριστούν", όσο δεν φαντάζεσαι! Άγαλμα θα σε κάνουν στο χωριό σου, κι όχι ΜΟΝΟ, εκεί! Άντε και βγήκα πολύ εκτός προγράμματος σήμερα!)