Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Αντί "σχολίου"

...Μού πήρε πολύ σκέψη και χρόνο, αυτή η ανάρτηση της Γιώτας.

Είναι μια Προσευχή του 1987 που την ξαναζωντάνεψε με χειροποίητη Προσευχή, 29 ολόκληρα χρόνια μέτα, τώρα... που πλησιάζουμε την Ανάσταση του 2016.

...Με τσάκισε.
...Με γονάτισε, από χθες.

Έχασα τις φτωχές μου λέξεις, ακόμα και στην ζωή μου, πόσο μάλλον να τις "μαζέψω" Εκεί, σαν σχόλιο, σαν παλαμάκια στην ανάρτησή της!

Πήγα στο "προσκυνητάρι" της, στάθηκα πολλές φορές, κοντά της, μα ... σεβόμενη τις Ιερές στιγμές της, έφευγα...

Ας με σ' χωρέσει, που βγήκα από δω.
Το σκέφτηκα πολύ, για να το κάνω.

Τιμή είναι, σταθερή, για την "δύναμη" της γραφής της, γενικά, για την Τέχνη της Ψυχής της!

Αναρωτήθηκα:
"γιατί η γραφίδα της Γιώτας, παρεμποδίστηκε... ενώ θα έπρεπε να είναι η Σημαία μας, στην Λογοτεχνία της εποχής μας".

"γιατί, τί ήταν αυτό που είχε ανάγκη, να μας πληροφορήσει ότι ήταν γ' βραβείο, τόσο το ποσό, κ.λ.π. πόσο ακόμα, νόμιζε, πώς θα ανέβαινε στα μάτια μας, γι' αυτό...."

Άξιζε, άραγε, να μάς το πει, για να μάς αγγίξει η "ΑΞΙΑ" της;
Και ποιοί είμαστε εμείς και πόσο άξιοι, για να την "κρίνουμε";

Κέρδισε ή έχασε, μ' αυτή της την ανάρτηση;

Δεν ξέρω.

Και τελικά, αναρωτήθηκα για άλλη μια φορά:

"Πού κάνει λάθος, η φίλη μου η Γιώτα; Πού, Χριστέ μου; Πού;"

"Γιατί να έχει τόσο πολύ ανάγκη, απ' την "επιβεβαίωση", την "όποια" επιβεβαίωση, της πουλημένης και ξεπουλημένης εποχής μας;"

"Φώτησέ την, Σε Παρακαλώ, να μην στεναχωριέται, να μην μετράει φίλους ή εχθρούς, σχόλια και κριτικές, Καλές ή κακές... για ότι αφορά την λογοτεχνία.
Δώς της Υγεία, Ευτυχία, να χαίρεται ότι ΕΣΥ, Τής έχεις δώσει απλόχερα, οικογένεια, εγγόνια, αγάπη, επιμονή και υπομονή, υλική και πνευματική ζωή!

Την αξίζει..."

***

Υγ. "ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ", Γιώτα μου, σε σένα και στην μεγάλη και αγαπημένη οικογένειά σου!
Μην μπεις στην διαδικασία να απαντήσεις...
Οι Προσευχές δεν διακόπτονται.
Έτσι την "είδα" αυτή την ανάρτηση...
Υπάρχει τόσος ελεύθερος "χώρος", να τα πούμε "αλλιώς", αλλού.