Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Κλεμμένα...

Παλιά και Νέα

"Λάφυρα" από την ακτή της Αρχαίας Ελίκης, πλησίον του ποταμού Σελινούντα.
Στ' αριστερά της φωτογραφίας, ένα σκουριασμένο καρφί κρατά θρύμματα ξύλου.
Από κάτω, ένα άλλο κομμάτι ξύλου πεπαλαιωμένου.

Με το γαλάζιο τ' ουρανού
ακριμάτιστες μνήμες ταξιδεύω...
τροχιά απρόσκοπτη φτερωτών,
προορισμός ανέμελος,
ευτυχία, σε χρώμα λευκό.

Οραματίζομαι τη συνέχιση της Άνοιξης.

Οι καιροί που διάβηκαν,
καμβάς παλαιός και νέος.

Ανεξέλεγτη άμπωτις και πλημμυρίς.

Την αντοχή στρογγυλεύουν
όπως στης ακτής τα χαλίκια. Λιγοστεύουν
στην άνιση πάλη των κυμάτων με τους βράχους.

Νικητής, η υπέρτατη Δύναμη. Ηττημένη, η ηττοπάθεια.

Ψηλά, ένα κόσμος άγνωστος,
στου ωκεανού τα βάθη, ένα μέλλον άγνωρο.

Εντός, μία άβυσσος
όπου
αν βρεθούμε αντιμέτωποι, φοβίζει.

Δεμένοι μ' αλυσίδες αόρατες, αλύτρωτες,
δυνατοί και ταυτόχρονα αδύνατοι,

ευελπιστούμε
για το ανάλφρο πέταγμα.

Υιώτα Στρατή

Δεν υπάρχουν σχόλια: