Αγαπημένη μου, Γιώτα,
έχεις μείνει στα χελιδόνια
έχεις μείνει στα χελιδόνια
10 Οκτ 2018
ΤΑ Χ Ε Λ Ι Δ Ο Ν Ι Α Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ε Φ Ο Υ Ν ...
και ξέροντας τις υποχρεώσεις σου, σε περιμένω την Άνοιξη, τουλάχιστον!
Μακάρι, κι απόψε!
Έλαμψες δια της απουσίας σου, μας στράβωσες! Έλεος!
Κι εμείς εδώ στα μπλογκ, έχουμε ψυχή, ντε!
Όταν είμαι στο Φεις, σε βλέπω, πότε- πότε, μα δε μου φτάνει.
Εκεί όλοι τρέχουν!
Πολύ περισσότερο από δω!
Αυτές τις μέρες, πέτυχα δυο (και μία σήμερα) φωτογραφίες με ηλίανθους και σκεφτόμουνα να στις χαρίσω!
Μόλις μπήκα, κι είδα πως είχα έναν ολόκληρο χρόνο να μπω!!!
Κι εσύ θα νομίζεις πως σε ξέχασα...
Δεν είναι έτσι όμως και την βασική μας επικοινωνία, δεν την χάσαμε.
Δεν χάνονται οι άνθρωποι, εκτός ΑΝ το θέλουν!
Είπαμε: Θέμα στιγμών, όλων μας!
Τα αισθήματα και οι εκτιμήσεις,δεν αλλάζουν.
Σκεφτόμουνα πολλά να σου γράψω χθες, π.χ. ότι όντως σε αγαπάω σαν μεγάλη μου αδελφή, γιατί κι εκείνες στην ξενητειά ήταν, απλά μ' εκείνες συναντήθηκα αρκετές φορές, (μας ενώνουν και οι ρίζες) αλλά λίγο, ενώ με σένα, καμία!
Μικρή η διαφορά!
Ίσως αυτή η φωτογραφία να λέει κάτι:
Ή Θα 'ρθεις στο μπλογκ, φορώντας γυαλιά ηλίου ή θα έρθεις Καλοκαίρι στην Ελλάδα και θα συναντηθούμε!
Για να δω, θα βρω εύκολα και τις άλλες;
Βρήκα κι αυτή που λέει ότι ο ήλιος σου φέγγει και τη νύχτα, κι ας λείπεις, κι ας είναι ο ουρανός γεμάτος αστέρια!
(Η τρίτη θέλει ψάξιμο, θα την βρω, εντός της ημέρας και θα την προσθέσω.)
Φιλιά και Ευχές από δω, για Υγεία, Αγάπη, Υπομονή, Ελπίδα και Δημιουργία!
Υγ. Δευτέρας 18/2/19
Να 'τη! Την βρήκα!
Νομίζω πως αυτή η φωτογραφία, δε θέλει μετάφραση.
***
Υγ2 Μόλις πέτυχα κι ένα παγώνι που ξέρω πολύ, ότι σ' αρέσουν!
Σοβαρό το βρίσκω... λιγάκι, αλλά αφού το πέτυχα, ας το "κρατήσω", τσάκα - τσάκα!
***
ΥΓ. Η Γιώτα επέστρεψε... και το blog της, θα το βρείτε ΕΔΩ!
17 σχόλια:
Αστοριανή είπε...
ΑΦΩΝΗ!!!
και ΤΙ να πω!;
Κατερίνα μου,
αν ήξερες τα όνειρα που βλέπω, (!!!) Θε μου, όλο πεθαμένους... από τους γονείς μου, την αδελφή μου, γνωστούς...
διαπληκτισμούς, φοβία,
και δεν είμαι προληπτική,,,, .
Όμως, σας αγαπώ ιδιαίτερα και προσεύχομαι -όταν νιώθω ήρεμη- για σας.
Πάντα με την αγ'απη μου
19 Φεβρουαρίου 2019 - 2:00 μ.μ.
Η Γιώτα είχε απαντήσει σε άλλη ανάρτηση, κι αφού την ενημέρωσα, ζήτησα την άδειά της, να το σβήσω από κει και να το μεταφέρω εδώ.
Γιώτα μου, χάρηκα που συμπέσαν οι στιγμές μας κι "Αερήσαμε", σχεδόν συγχρόνως την Αστοριανή!
Ε, μα, κι εσύ! Γράφε δυο λεξούλες! Δεν είναι ανάγκη κάθε φορά ν' ανεβάζεις ποίημα ή Φωτοσυνθέσεις!
Ένα "Παρούσα" που σημαίνει: "Είμαι ακόμα ζωντανή, στην σκηνή!" (υπάρχει τραγούδι σε "τέτοιο", μας φτάνει!
Δεν έχουν όλοι Φεις, βλέπουν και κλειστά, ΦΕΞΕ κι εδώ, λιγάκι!
Εδώ είναι κατατεθημένη η ζωή σου και η ψυχή σου, τόσα χρόνια! Μην τα υποτιμάς!
Τα όνειρα...
Μεγάλο κεφάλαιο.
Να μην τα δίνουμε σημασία λένε οι Άγιοι Πατέρες, απ' ότι μαθαίνω τώρα στα γεράματα.
Βέβαια, η ζωή, άλλα μου έχει αποδείξει.
Ωστόσο, μην τα δίνεις σημασία εσύ.
Οι Φευγάτοι μας αγαπημένοι, να μην ξεχνάς ότι ζουν σε Άλλη διάσταση, ίσως περιμένουν από σένα και κάποιο παραπάνω κεράκι.
Κι εγώ Προσεύχομαι για ΟΛΟΥΣ, ζωντανούς και Φευγάτους, κοντινούς και μακρινούς, φίλους και εχθρούς, ευχόμενη Υγεία και το ΚΑΛΟ του ενός, να μην βλάπτει του άλλου, του όποιου άλλου.
Να είσαι γερή και ψύχραιμη.
Να μην αγχώνεσαι, ειδικά για το ίντερνετ!
Ζήσε κι απόλαυσε την κάθε στιγμή, με την μεγάλη κι αγαπημένη οικογένεια που σ' ΑΞΙΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ, να έχεις!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΔΥΝΑΜΗ κι ΕΛΠΙΔΑ, τα μεγάλα ΟΠΛΑ προστασίας!
Φιλιά πολλά σε όλους σας!
Υγ: Α! Κι εκεί αριστερά στην μπάρα, ανέβασα σύνδεση με το 2019, αφού όλο διαμαρτύρεσαι πως δεν με βρίσκεις!
Εκεί είναι τα ΚΟΙΝΑ.
Τα επί μέρους, στην πυξίδα. Επαναλαμβάνομαι, αλλά δεν πειράζει! Έχουμε τόσα στο κεφάλι μας, εύκολα ξεχνάμε.
Κι εγώ τώρα το είδα και θυμήθηκα, πως είχα αφήσει πυξίδα μου εδώ!
Άλλαξα όμως το 2018, γιατί ζούμε στο 2019!
Φιλιά πολλά, αγαπημένη μεγάλη αδελφή!
...τα ΠΟΣΑ-ΠΟΛΛΑ που ξέρεις εσύ... εγώ ούτε στο μικρό σου δαχτυλάκι δεν παραβγαίνω....
Το ΓΡΑΨΙΜΟ
είναι μέρος από την "τρέλα" που μας δέρνει.... μπορεί να έχουμε κενά, μα τα καινά=καινούρια που φυτρώνουν στο βάθος του μυαλού μας
ας πιστέψω ότι αξίζουν μιας κάποιας
προσοχής...
Μίλησα σήμερα με μια παλιά φίλη του Ε.Κ.
και μου είπε ότι όσοι και όσες παραγγέλνουν βιβλία από την Ελλάδα συνήθως λένε ότι θέλουν " ....κάτι που να μη βασανίζει το μυαλό τους ..." και παραγγέλνουν Μαντά, Θεοδωρίδου και κάτι άλλα ονόματα, και μερικά από μεταφρασμένους...
Αν "κυκλοφορούσε το "ντόλαρ" ... θα έκανα μερικά από τα θεατρικά μου μυθιστόρημα... διότι ακούν τη λεξη θεατρικό και τα αποφεύγουνν...
"πικρή μικρή μου αγάπη... ρωμαντικά .... " και πάει λέγοντας...
ΕΧΩ να σου πω όμως ένα πράγμα:
Θαυμάζω την υπομονή που έχεις δίνοντας τόσο κόπο για μένα, που όταν το σκέπτομαι, δειλιάζω!
Ξέρω, θα μου πεις ότι κάπως έτσι είναι η αληθινή φιλία!
Κατερίνα μου, και να είχα όλες σου τις ικανότητες, πάλι θα δίσταζα να δίνω τόσο χρόνο... ξέρω ότι κι εσύ έχεις πάμπολλες από τις δικές μου "ανατάσεις έμπνευσης" -αφού έχω διαβάσει τα δικά σου μυθιστορήματα που πράγματι " σπάζουν κόκκαλα" και το πιστεύω ... και απορώ ΠΩΣ δεν τα προώθησες εκτός
και δεν μου το έχεις πει...
Αν δεν είχες την αυτοπεποίθηση -όπως σε είχα μαλώσει, διότι ΤΗΝ ΕΧΕΙ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗς ΓΡΑΦΗς ΚΑΙ ΤΗς ΣΚΕΨΗς ΣΟΥ --- θα μπορούσε μια κάποια διορθώτρια να τα επιβλέψει πριν τυπωθούν..
Θα μου πεις, πρέπει να γίνεις και γραφιάς και έμπορας...
Εδώ, συμβαδίζουμε.
Μα εδώ είναι πρώτα η εκμετάλλευση. Επι πλέον, η απόσταση τεράστια, η απάτη πιο μεγάλη.... ΔΕΝ βγαίνουν τα έρμα τα ντόλαρς για να περισσεύουν ...
'Αλλωστε δεν είχα και γνωστούς... Ένα δυο που αποτάνθηκα " ...γιατί, για να κερδίζεις εσύ;!!!!)
Εν τάξει, εδώ δεν έχουμε τάξη μορφωμένων... ελάχιστοι. Εκείνοι που οι γονείς τους τους βοήθησαν, προτιμούν να απομακρύνονται από τον Ελληνισμό... ή και να γράφουν στην αγγλική αν και τότε, πάλι χρειάζεται μέσον, διορθωτ΄ες, αντζέντηδες... που προπληρώνονται για να τα δώσουν με το όνομά τους σε εκδοτικούς οίκους... να περιμένεις 3 χρόνια για μια ελάχιστη πιθανότητα, πριν απορρίψουν την εργασία σου, για να μπορείς να την δώσεις σε άλλο ΟΙΚΟ...
Τα έχω περάσει αυτά, αγαπημένη μου...
μη ξεχνάς ότι είμαι δίγλωσση...
έχω κάψει και πετάξει αρκετά.
Ο δε σύζυγος; ΓΚΡΙΝΙΑ με το τσουβάλι...
και λες: ή η οικογένεια,
οι "το γράψιμο"
κι ότι μικρό μπορώ να κάνω : για μένα, για την ελληνικότητα των παιδιών... (η Τζόυ ΔΕΝ έμαθε ούτε ελάχιστες λέξεις τις κόρες της...! παόλο που τα μιλάει θαυμάσια... Η όλγα; αγωνίζεται, κι εμείς μαζί, διότι η οικονομική της κατάσταση είναι καλύτερη από της πρώτης...)
Τι να σου λέω! ΔΕΝ ξέρω αν η Μοίρα με κάθιζε στην Αθήνα, ... είπα στον Δ. να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο να πηγαινοφέρνει τα μαθητούδια του Αγγλικού Φροντιστηρίου που είχα για 7 μήνες στο ΜΕΝΙΔΙ... μα δεν ήθελε. Είπα τουλάχιστον να βοηθήσω την οικογένειά μας, κι ότι γίνει...
ΑΣΤΑ και βράστα.
Ισως σε κούρασα. Μα έχεις πάρει πολύ από την ψυχή μου, κι αυτό διότι διαπιστώνω κάθε λίγο και λιγάκι την προσφορά σου και την αγάπη σου.
Τύχη σου εύχομαι στα παιδιά σου. και Υγεία. Ας μας έχει ο Θεός καλά.
Καλημέρα σου,
σε φιλώ.
...ζαλίστηκα. !!! Σου γράφω εδώ και μία σχεδόν ώρα και ΔΕΝ προσεξα αν σου το έστειλα!!!!!!!!!
Αν "χάθηκε"
κρίμα σε μένα...
Ας τα πάρουμε ένα -ένα, μη μας ξεφύγει, ΤΙΠΟΤΑ!
...τα ΠΟΣΑ-ΠΟΛΛΑ που ξέρεις εσύ... εγώ ούτε στο μικρό σου δαχτυλάκι δεν παραβγαίνω...
Τα ΤΟΣΑ που ξέρω εγώ, Γιώτα μου, σχετικά με τα τεχνικά και τα "κόλπα" που ξέρουν οι άλλοι, είναι μηδέν!
Τα ΤΟΣΑ που μπορείς εσύ όμως Λογοτεχνικά, δεν σε φτάνει κανένας, ούτε στο μικρό σου το νυχάκι, απ' των ποδιών το δακτυλάκι!
ας πιστέψω ότι αξίζουν μιας κάποιας
προσοχής...
ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΕΦΌΣΟΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, γι' αυτό συμφέρει σε κάποιους να είσαι στον πάγο...
ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ, φυσικά και να μην σταματήσεις να γράφεις!Είναι βέβαιο πως αργά ή γρήγορα, θα τα ΦΩΤΗΣΕΙ ο ήλιος που τους αξίζει!
Μίλησα σήμερα με μια παλιά φίλη του Ε.Κ.
και μου είπε ότι όσοι και όσες παραγγέλνουν βιβλία από την Ελλάδα συνήθως λένε ότι θέλουν " ....κάτι που να μη βασανίζει το μυαλό τους ..."
Να πεις την παλιά σου φίλη, πως υπάρχουν και εξαιρέσεις! Κι αν αληθεύει αυτό, ΝΑ ΨΑΧΤΟΥΝ καλύτερα, στο ποιος φταίει γι'αυτό και να το διορθώσουν.
ΧΡΕΟΣ τους είναι. Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο τι οι ίδιοι προωθούν και διαφημίζουν.
Σ' ότι αφορά εμένα, ας μην ασχοληθούμε. Μόνη μου παραιτήθηκα απ' το να "αποδείξω" ότι άμα θέλω, μπορώ να μπω κι εγώ στο "ζύγι", αλλά οι πολύ προσωπικές μου στιγμές (καθ' ότι ημερολογιάκιας), συν η επεμβατική ενός διορθωτή, (τόσο που δεν ήμουνα εγώ), μ' έκαναν να βάλω το μεγάλο ΣΤΟΠ, σε ότι αφορά δημοσίευση, βιβλίο, κέρδος και "ζημία", θέλοντας να σώσω μόνο την ψυχολογική μου ισορροπία. Στην οικονομική δεν πόνταρα ποτέ, γι' αυτό και χάριζα, κι ας ήταν και με δάνεια!
Στα ΠΟΛΛΑ που αφορούν ΕΣΕΝΑ, άσε τον Θεό να ξέρει, γιατί σου έφερε τόσα εμπόδια, ενώ άξιζες ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ και ΠΡΟΤΥΠΟ για πολλούς.
ΈΧΕ ΤΟΥ εμπιστοσύνη, ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ τι σου δίνει που πολλοί άλλοι δεν μπορούν να το έχουν τώρα, εν ζωή!
Μπορεί να έχεις στερηθεί πολλές δόξες και παλαμάκια, εσκεμμένα η λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, μα, ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ, μη σε ρίχνει, ΑΛΛΟΥ είναι το νόημα της ζωής!
Πρώτα είναι η Τέχνη του να ζεις και του πως ζεις, κι ύστερα έρχεται η Τέχνη του όποιου ταλέντου σου έδωσε η γνώση, η φύση, η μελέτη, η εμπειρία της ζωής, η τριβή κι η εντριβή σ' αυτήν, κ.λ.π.
Εγώ (η τελευταία τρύπα του ζουρνά) σου βγάζω και στα δυο το καπέλο, κι ότι έχω κάνει για σένα είναι τίποτα, μπροστά στο τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει άλλοι, που κατέχουν θέσεις κλειδιά.
Ήδη προσπαθώ, μη σε "κατσιάσω" και το "επίπεδό" μου, κατεβάσει το δικό σου.
...Περιμένοντας να το "παραλάβουν" οι ΑΞΙΟΙ, σε φιλώ,
με αγάπη, εκτίμηση και θαυμασμό, σε σταθερό σημείο της καρδιάς, πολλά χρόνια τώρα, κι αυτό δεν αλλάζει.
ΤΙΠΟΤΑ δεν χάθηκε ΑΚΟΜΑ, Γιώτα μου, όσο ζούμε, προσπαθούμε και το παλεύουμε!
Αρκεί να μην καταθέσουμε τα "όπλα"!
Υγ. Τα φιλιά στην οικογένεια κ.λ.π. εννοούνται!
Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2019
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ) στου ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ, που τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ
ΜΙΚΡΗ ΜΑΓΙΣΣΑ
Κάποτε, κάποιοι θα το πουν πως ήταν
μάγισσα μικρή κι ατίθαση. Αφού στριφογυρνούσε
στο κάθε φύσημα του αγέρα κι άφηνε
στη διψασμένη ακρογιαλιά της Αρχαίας Ελίκης
μικρές λακκούβες για να κολυμπούν
άδεια κογχύλια και ψαράκια ανώριμα .
Αφού
τη θάλασσα παράβγαινε στου νου τα κύματα
κι ανάδοχος γινόταν σε κάθε βράχο αρσενικό
που αναζητούσε έρωτα αρμυρό, σεληνιασμένο,
σπάζοντας δίχως έλεος των καραβιών τα όνειρα
που ορίζοντα δεν έχουν.
Μάγισσα μικρή, που βάφτιζε
με ονόματα καινούρια τον κάθε άνεμο,
την κάθε μέρα.
Αφού τις πέτρες έσπαζε να ακούσει
τη φωνή της σιωπής, αφού ιχνογραφούσε
τον κάθε ρόγχο, τον κάθε ψίθυρο,
την κάθε ανάσα από τις νύχτες της πάγκαλλης Θεάς που λυτρωμό δεν είχε.
Κάποιοι, κάποτε, θα πουν ότι αόρατη γινόταν
σαν με τις λέξεις χόρευε
και παθιασμένα αψηφούσε τον πόνο που έγδερνε της καρδιάς το κέλυφος και στέρευε
των ματιών τις βρύσες.
Κι αυτή,
σαν μάγισσα μικρή κι ατίθαση,
υποψήφια του "κάποτε"
θα κρύβεται πίσω από τα πέπλα της σελήνης
σαν παραδίνεται
στου ήλιου το ανέβασμα
για να γλυκάνει ο κόσμος.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ, ΜΠΉΚΑ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΥΛΆΞΩ... μα δεν ΚΑΤΆΦΕΡΑ ΠΑΡΆ ΑΥΤΌ ΤΟ ΛΊΓΟ...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Αναρτήθηκε από Stratis Parelis στις 7:54 μ.μ. 1 σχόλιο: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ετικέτες ΥΙΩΤΑ ΣΤΡΑΤΗ..
Μια χαρά φυλάχθηκε, Γιώτα μου, μην ανησυχείς!
Σου το φύλαξα και σαν "ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ", με ξεχωριστή ανάρτηση, κι άμα το θέλεις και μόνο του, εύκολα και γρήγορα το κάνω!
(Είπαμε όμως, πως αν πας στο gmail σου, θα βρεις ένα μειλ που σου ζητά να γίνεις συγγραφέας αυτού του Ιστολογίου και εσύ απαντάς ναι (κ.λ.π.) και κάνεις ανάρτηση ότι θέλεις, όποτε θέλεις!)
ΚΑΛΟΝ ΜΑΣ ΜΑΡΤΗ!
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΗ!
κι ας έχουμε ακόμα χειμώνα!
Αγάντα! Οι αμυγδαλιές δίπλα, ήδη άνοιξαν!
Φιλιά καρδιάς, πολλά!
Αγάντα! Οι αμυγδαλιές δίπλα, ήδη άνοιξαν!
Φιλιά καρδιάς, πολλά! .....
+++++++++++++++++++++++++
..κι εδώ, καλή μου, ΟΛΑ άνθισαν αφού τα έντυσε το χιόνι!!!
(Μόνο το "ξεχιόνισμα" που χρειάζεται πολύ Αγάντα, μιας και ο Δ. δεν επιτρέπέται λόγω καρδιάς να πιάνει το φτυάρι...
Βέβαια, όταν είναι πάνω από 5-6 'ιντσες πάχος... έρχεται ένας και βγάζει "μεροκάματο... τους φτιάχνω και σούπα ζεστή, με λεμονάκι..., καφέ ή τσάι... λέμε και τα "ευχαριστώ" μας... ...)
Χάρηκα που δεν "χάθηκε"
το ξέσπασμα της μοναξιάς...
Ευχαριστώ σε για την αγάπη σου.
Αγάντα! Οι αμυγδαλιές δίπλα, ήδη άνοιξαν!
Φιλιά καρδιάς, πολλά! Kat.
...ήδη άνοιξε και το πρόσφατα αγορασμένο-νόθο γιασεμί... ούτε στην όψη μαι ούτε και στην ευωδιά το φτανει...
Από την κάποια απογοήτευσή μου-αγκάθι για τις αναμνήσεις του ελληνικού γιασεμιού... (είχα, κλεμμένο από τα πρώτα χρόνια των επιστροφών... κράτησε πολλά χρόνια, μα μου το έκαψε έκτακτος πάγος κάποιο Μάη...)
μάζεψα ανθάκια του-σχήμα χιονο-νιφάδας --- τα δούλεψα στον νέο εκτυπωτή -που με δυσκόλεψε τόσο ενώ ήταν μπροστά στα μάτια μου μα δεν κατανοούσα τις οδηγίες.... σου θυμίζει κάτι;;; και
κατάφερα να βρω τις συνήθειές μου...
Τώρα, νοσταλγώ τα μωρά μας...- συνέχεια το εκνευριστικό-αλλεργικό κρύο, δεν βοηθάει και ο καιρός...
Φιλιά αμυγδαλένια,
σας αγαπούμε.
Γιασεμί απ' το παλιό, έχω στο χωριό. Θα σου πιάσω το καλοκαίρι ρίζες και θα σου τις στείλω.
Έχω κι απ' τ' άλλο, που σε ζαλίζει τ' άρωμά του, θάμνους ολόκληρους, αλλά τέτοιο νομίζω βρίσκεις κι εκεί.
Αν θέλεις, κι απ' αυτό σου στέλνω.
χαίρομαι που ξαναβρίσκεις τους ρυθμούς σου, με τις φωτοσυνθέσεις σου!
Να είστε όλοι σας ΚΑΛΑ!
Γιασεμοαμυγδαλένια φιλιά!
Όσο για τον πάγο, τον χιόνι και τον εργάτη, όλα σ' αυτόν τον κόσμο πληρώνονται!
Όλα λιλί θέλουν!Πώς θα ζήσουν κι αυτοί;
Φιλάκια! Σε πέτυχα στο τσακ!
Δημοσίευση σχολίου