Μαννάδες δυο

Για να συμβαδίζει ... με την Γιώτα, ΕΔΩ,
μιας και το θυμήθηκε...

Αστοριανή είπε...

Να ζήσουμε να τις θυμόμαστε και να αντλούμε δύναμη απ' την δική τους - κάποτε, υπομονή κι ελπίδα.
Τσακίζει κόκαλα το ποίημα, αλλά, ας μην το συζητήσουμε... Κ.

Α!! θυμήθηκα και το ποίημα που είχα γράψει στη δική σου, Κατερίνα μου...

Ας προχωρούμε με την δύναμή τους...

κι ούτε εγώ είχα ξεχάσει, εννοείται! (Το έχω "φυλάξει" κι εγώ, μα λίγη σημασία έχει, "που".)

Η ΠΗΓΗ είναι ΕΚΕΙ, στης Γιώτας! (Απρίλης 2009)