Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Μόλις - φρέσκιες!

Μόλις - φρέσκιες!
(Το "μόλις" ξεκίνησε στις 10! Ψυχή βαθειά, picasa!)

ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ
ΓΙΩΤΑ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ

ΠΟΙΗΣΗ

Υγ. Με αγάπη, απ' τα παραμελημένα μου, Γιώτα!
 




























































5 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...εκείνη με το δεντρολίβανο και η άλλη με τα κυκλάμινα...!!!
Κατερίνα μου, ευχαριστώ που αγαπάς αυτό το βιβλίο μου τόσο...
Το νιώθω ότι είναι το βαθύτερο άγγιγμά μας.
Υγ. Από τον Ε.Κ. ... ακόμη περιμένω...

Άλλωστε, τα είπαμε στο τηλέφωνο...

Φιλιά,
Υιώτα

ΥΓ. Όσο για τα άλικα τριαντάφυλλα!!! εκεί είναι ομορφιά! που μου λείπει...

Αστοριανή είπε...

...είδες ότι ΕΣΥ δεν είδες!!!!!!!!!!!!

Φιλιά κρυωμένα...ίσως και πάγος!!! μεθαύριο θα ζεστάνει πάλι. Οι γλάστρες μου!! Δεν μπορώ με τον αριστερό ώμο να τις κουβαλήσω μέσα!! Βράσε με που λένε!!!
Ότι...προκύψει! Ποιος το λέει αυτό;;;;;;

Φιλί,
Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

Γιώτα, η άλλη ανάρτηση με τον Γρηγορόπουλο είναι μπλοκαρισμένη! Παιδεύομαι ώρα και δεν ανοίγουν τα σχόλια!
Αγαπάω εσένα, Γιώτα μου και το βιβλίο είναι μέρος της ψυχής σου! Είναι "φρέσκο" είναι και μικρούλι, το έχω στην τσάντα, συνέχεια!
Στην ύπαιθρο το φωτογραφίζω, σε λεωφορεία, γιατρών ραντεβού, κ.λ.π., το ξαναδιαβάζω.
Μ' αρέσει που γνώρισες το δεντρολίβανο! Είναι δίπλα απ' το προσκυνητάρι του Αγίου Εφραίμ!
Το είχε φυτέψει ο γείτονας, τότε που θεωρούσε δικό του, αυτό το κομμάτι γης. Έκανα υπομονή 20 χρόνια, χωρίς δικαστήρια, μόνο με προσευχή!
Ήρθε η στιγμή που μου το παρέδωσε... και τώρα ο ίδιος, φροντίζει και την δική μου αυλή.
Αλλάζουν οι άνθρωποι, κάποτε καταλαβαίνουν το άδικο.

Να σβήσεις ότι γράφεις για μένα, για να μην έχεις εμπόδια. Έπρεπε να με ρωτήσεις. Δεν θα σε άφηνα. Δεν υπάρχει λόγος να βρίσκομαι εκεί. Η έκπληξη αυτή, δεν θα ήταν πραγματική χαρά για μένα. Για μένα χαρά είναι η Τέχνη σου και η δικαίωσή της.

Να μην στεναχωριέσαι γι' αυτό! Εσύ ετοιμάσου για το επόμενο βιβλίο, κι όποιος θέλει, ας γράψει!
Φιλιά και με τρόπο τις γλάστρες! Ζήτα και την βοήθεια των περαστικών, ντε! Δεν περνάει κανένας από κει;

Αστοριανή είπε...

Μ' αρέσει που γνώρισες το δεντρολίβανο! Είναι δίπλα απ' το προσκυνητάρι του Αγίου Εφραίμ!
Το είχε φυτέψει ο γείτονας, τότε που θεωρούσε δικό του, αυτό το κομμάτι γης. Έκανα υπομονή 20 χρόνια, χωρίς δικαστήρια, μόνο με προσευχή!
Ήρθε η στιγμή που μου το παρέδωσε... και τώρα ο ίδιος, φροντίζει και την δική μου αυλή.
Αλλάζουν οι άνθρωποι, κάποτε καταλαβαίνουν το άδικο. Κ.Δ.Σ.Π.

Πανέμορφο, για ιστορία...

Έχω τρεις γλαστρούλες με δεντρολίβανο... δεν αντέχει το κρύο... θα τα βάλω σε μία και θα έλθει μέσα... Μου χάλασε το παγωμένο διήμερο την ροζ τρομπέτα των αγγέλων... ξέρεις, τα πελώρια χωνιά... ας είναι, τον Σεπτέμβρη, έβγαλα φωτογραφίες... Για τα "άλλα;" Μαθημένο χρόνια το βουνό από χιόνια. Αντέχει και στον ...πάγο! Φιλιά. Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

Έχω πολλές τέτοιες ιστορίες... Αδειάζεις, να σου τις πω, να τις γράψεις;
Αντέχει, λέει!
Φιλιά!