Τετάρτη, 14 Φεβρουαρίου 2018
Αντάμωμα
Δυο χρόνια, σχεδόν, το έψαχνα!
Ήταν τόσο μικρούλι σε μέγεθος, δε ήταν βελόνα, όμως!
Δε μπορεί να χάθηκε, δε μπορεί να άνοιξε ο κόσμος και να το κατάπιε!
Θυμόμουν ΚΑΛΑ, πως μου είχε στείλει, σίγουρα, δύο αντίτυπα!
Ακόμα και να χάρισα το ένα στην Βιβλιοθήκη Ζαγοράς, υπήρχε το δεύτερο.
Δε μπορεί!
Ντρεπόμουν και να της το πω...
Ντρεπόμουν το καλοκαίρι, να πάω να το δανειστώ για λίγο απ' την Βιβλιοθήκη, για να το ... φωτογραφήσω, τουλάχιστον!
...Κι έτσι, φαινόταν ότι το ξέχασα!
Κι ήρθε μια μέρα, προχθές που ενώ η Γιώτα, "οδηγούσε" ρυτίδες, να εξέχει από μια στίβα βιβλίων, (γλίστρυσε, πολλά γλιστράνε, τελευταίως, δεν ξέρω αν είναι από "ακαταλαβίστικους" σεισμούς, ή αν πήρε κλήση βάρκας... η οικοδομή μας... θα δείξει!) μέσα σε μια εφημερίδα, αρκετά φθαρμένη (μάλλον βρεγμένη από κάποιο κύμα Χορευτού, ήταν! και στέγνωσε), κι ενώ ήθελα να φωνάξω: "Γιώτα, το βρήκα, σε βρήκα!" εκείνη ζητούσε δημόσια "Συγγνώμη" για ότι νομίζει ότι κατάλαβε λάθος, ενώ παντού αναγράφεται η πηγή, και απ' την βάση των αντιγραφών, υπάρχουν οι εξηγήσεις!
...Την άφησα... γιατί "είδα" πως η Δημόσια ταπείνωσή της, έπιανε σκαλιά ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, κι έπρεπε να φανεί, αυτή είναι η αλήθεια μου.
Κι άλλη μια, πως, αν δεν είχα τόσα εμπόδια, θα είχα ψάξει όλη μου την σειρά, για τις φώτο των εμπνευστικότατων προσώπων των γιαγιάδων, ώστε να "φανεί", θεαματικά η αθώωσή της και "μου".
...Έτσι ήταν να συμβεί, έτσι συνέβει, λοιπόν!
...Έτσι και λόγω μεγέθους και λεπτότητας, χώρεσε στην τσάντα μου, ημέρα Ψυχοσάββατο.
Δρόμους πήρα, δρόμους άφησα την Παρασκευή, πριν, Ψυχοσάββατο μεσημέρι και οι πρώτες του νέες φωτογραφίες...
Ψιλόβρεχε... λογικό.
...Ήταν το "αντάμωμα" δυνατό.
Γραμμένα με αίμα και βροχή, έτσι κι αλλιώς...
Αγαπημένη, Γιώτα Στρατή, εγώ είμαι! Μ' ακούς;
Χωρίς κάρτα...
Χωρίς αριθμό.
Σου φωνάζω...
...Για δες!
Αχνίζει το βουνό!
Διαφορά θερμοκρασίας....
...Σ' αγαπώ, να προσέχεις!
Υγ. Διορθώσεις κ.λ.π. άλλη στιγμή.
Να φύγει, εξπρές και κατεπείγον!
Ήταν τόσο μικρούλι σε μέγεθος, δε ήταν βελόνα, όμως!
Δε μπορεί να χάθηκε, δε μπορεί να άνοιξε ο κόσμος και να το κατάπιε!
Θυμόμουν ΚΑΛΑ, πως μου είχε στείλει, σίγουρα, δύο αντίτυπα!
Ακόμα και να χάρισα το ένα στην Βιβλιοθήκη Ζαγοράς, υπήρχε το δεύτερο.
Δε μπορεί!
Ντρεπόμουν και να της το πω...
Ντρεπόμουν το καλοκαίρι, να πάω να το δανειστώ για λίγο απ' την Βιβλιοθήκη, για να το ... φωτογραφήσω, τουλάχιστον!
...Κι έτσι, φαινόταν ότι το ξέχασα!
Κι ήρθε μια μέρα, προχθές που ενώ η Γιώτα, "οδηγούσε" ρυτίδες, να εξέχει από μια στίβα βιβλίων, (γλίστρυσε, πολλά γλιστράνε, τελευταίως, δεν ξέρω αν είναι από "ακαταλαβίστικους" σεισμούς, ή αν πήρε κλήση βάρκας... η οικοδομή μας... θα δείξει!) μέσα σε μια εφημερίδα, αρκετά φθαρμένη (μάλλον βρεγμένη από κάποιο κύμα Χορευτού, ήταν! και στέγνωσε), κι ενώ ήθελα να φωνάξω: "Γιώτα, το βρήκα, σε βρήκα!" εκείνη ζητούσε δημόσια "Συγγνώμη" για ότι νομίζει ότι κατάλαβε λάθος, ενώ παντού αναγράφεται η πηγή, και απ' την βάση των αντιγραφών, υπάρχουν οι εξηγήσεις!
...Την άφησα... γιατί "είδα" πως η Δημόσια ταπείνωσή της, έπιανε σκαλιά ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, κι έπρεπε να φανεί, αυτή είναι η αλήθεια μου.
Κι άλλη μια, πως, αν δεν είχα τόσα εμπόδια, θα είχα ψάξει όλη μου την σειρά, για τις φώτο των εμπνευστικότατων προσώπων των γιαγιάδων, ώστε να "φανεί", θεαματικά η αθώωσή της και "μου".
...Έτσι ήταν να συμβεί, έτσι συνέβει, λοιπόν!
...Έτσι και λόγω μεγέθους και λεπτότητας, χώρεσε στην τσάντα μου, ημέρα Ψυχοσάββατο.
Δρόμους πήρα, δρόμους άφησα την Παρασκευή, πριν, Ψυχοσάββατο μεσημέρι και οι πρώτες του νέες φωτογραφίες...
Ψιλόβρεχε... λογικό.
...Ήταν το "αντάμωμα" δυνατό.
Γραμμένα με αίμα και βροχή, έτσι κι αλλιώς...
Αγαπημένη, Γιώτα Στρατή, εγώ είμαι! Μ' ακούς;
Χωρίς κάρτα...
Χωρίς αριθμό.
Σου φωνάζω...
...Για δες!
Αχνίζει το βουνό!
Διαφορά θερμοκρασίας....
...Σ' αγαπώ, να προσέχεις!
Υγ. Διορθώσεις κ.λ.π. άλλη στιγμή.
Να φύγει, εξπρές και κατεπείγον!
Yg. τώρα: Δεν έχει διορθώσεις. Οι φωτο ανήκουν σε στιγμές, πολύ Ιερές! Δεν ήταν ανθρώπου - Τέχνη, ήταν ΖΩΗΣ! Σ' αυτήν, δε μπορείς να γυρίσεις πίσω...
Πέμπτη: Για Χάριν της! (κορομηλιά ανθισμένη)
6 σχόλια:
... αγαπημένη μου!
Λες και υπάρχει μια κάποια ανώτερη δύναμη, μια επικοινωνία αόρατη, αμόλυντη...
Σε σκεπτόμουν τώρα με τις μυγδαλιές και τα άγρια κυκλάμινα...
Ήρθε ένας κατάλογος ο ¨Μισιγκαν Μπάλμπ Κομπανυ¨ Βολβοί της ετερίας Μίσιγκαν, σε ελεύθερη μετάφραση... Προσφέρει δεντράκια (που θα ανθίσουν βέβαια σε 5 χρόνια...) και διάφορους βολβούς ( που ίσως ανθίσουν σε ένα χρόνο..)
Ο πειρασμός μεγάλος, τουλάχιστον για τα κυκλάμινα που λέει ότι "αντέχουν" σε ήπιο ...πάγερό χειμώνα, όπως ο δικός μας...)
Το γιασεμί (το πραγματικό ελληνικό) που μου 'έφερε κρυφά σφραγισμένο σε ένα κουβά, ο αδελφός μου το καλοκαίρι, από την φίλη της αδελφής μου (Αίγιο)...
μια ξαφνική νύχτε του Οκτώβρη, μισοξεράθηκε και τώρα... πάει...
Σε σκεπτόμουν...ΠΩΣ θα μπορούσα πάλι, μετά από τόσα και τόσα... να βρω άλλο... Ξέρεις την αγάπη μου για άνθη και φυτά της πατρίδας... Βράσε με..
και να! που μου έστειλες την ανθισμένη μυγδαλιά τολυ Βόλου!!
Μαγειρεύω τώρα, μα θα μπω αργότερα, Φίλη της καρδιάς μου, έστω κι αν ξενυχτίσω. είναι 5.30 απόγευμα... Σε φιλώ
Aφού το "παρέλαβες", είμαι ΟΚ!
Φιλιά και Καλημέρα μας!
Ο δρόμος είχε κι άλλη αμυγδαλιά, θα την προσθέσω στην ανάρτηση.
Λάθος, κορομηλιά ήταν το άλλο δένδρο! Του βιβλίου, ήταν αμυγδαλιά.
Υπάρχει μια κάποια ανώτερη δύναμη, ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ, καθόλου!
Κι ένα μάθημα
Για να αντιγράψουμε μία φωτογραφία που μας αρέσει, πάμε τον καίσορα πάνω στην φωτο, πατάμε δεξί κλικ, ανοίγουν οι εντολές, κι εμείς επιλέγουμε: Αποθήκευση ως.
Έτσι, πάει στις λήψεις μας. Δηλαδή σε ότι έχουμε λάβει. Όχι στις εικόνες μας. Από εκείνον τον φάκελο θα αντιγράφεις τα κλεμμένα σου για το μπλογκ. (αν κατάλαβες, καλά θα είναι! Φιλιά σε ΟΛΟΥΣ! Εσείς να είστε ΚΑΛΑ! Άνθη θα βρούμε καινούργια!)
Παρασκευή. Ηρθε ο αδελφός μου, από την ...Αστόρια.... μία ώρα απόσταση... δίχως πολύ κίνηση...
Τα λένε, συντροφια με τον Δημήτρη. Τους άφησα, για να απολαύσω μυγδαλιές και κορομ(π)ηλιές βολιώτικες.... όπως τις λέμε..
Ξέρεις, πέντε-έξι χρόνια πριν φύτεψα κουκούτσι κι άνθισε πέρυσι... !!!
Μια μηλιά, που την αγόρασα ίδιο καιρό, με ένα πανέμορφο κόκκινο μήλο... άνθισε
με το ζόρι ένα κλαδί της... κι αυτή, δίχως φρούτο...
Έτσι διασκεδάζω την απόσταση
και την νοσταλγία μου...
Θα προσπαθ'ησω να αναρτ'ησω κάτι...
Αύριο πρω'ι θα είμαι με τα "μωρά" μας...
Θα τα πούμε. Φιλιά πολλά και Καλή Σαρακοστή.
Χαίρομαι που φυτεύεις και φυτρώνουν... χαίρομαι που είστε ΚΑΛΑ! Όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν! Δεν επείγει, τίποτα!
Υγεία, Φιλία και φιλιά, Καλή Σαρακοστή!
Καθυστερημένη διόρθωση!
Η εντολή θα λέει: "Αποθήκευση εικόνας ως"
Όχι, όπως έγραψα τότε, βιαστικά!
Την είδαν πολλοί αυτή την ανάρτηση, γι' αυτό το είδα!
Φιλιά Μάρτη του 2019!
Δημοσίευση σχολίου