Πέμπτη 7 Μαρτίου 2019

Κατόπιν εορτής... "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σαν τα ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ,

Κατόπιν εορτής...
Κι όμως, δεν ήξερα πως η Γιώτα είχε δημόσιες τις αναρτήσεις της, στο Φεις!
Μόλις την "πέτυχα"!
"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σαν τα ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ, με Υγεία και Χαρές, αγαπημένε Φίλε Δημήτρη και ντάρλινγκ ολόκληρης ζωής, της Γιώτας μας!!!




***
Happy Birthday our darling! May God be always with you and your Family!

Yiota Spanou Stratis Thank you, dear "brother" Astoriani is waiting for you. Kisses to all
Yiota Spanou Stratis THANK YOU ALL! OUR GRAND CHILD SENDS YOU A BIIIIG THANK YOU< TOO
Η εικόνα ίσως περιέχει: λουλούδι, φυτό, φύση και υπαίθριες δραστηριότητες


***


***



***
Σχ. Τα αστεράκια που διακόπτουν την σωστή ροή του Φεις, γίνονται για να παραμένει το "υλικό"... που ευκόλως είδα σε άλλα μπλογκς, ότι όταν είναι κόπυ - Φεις, εξαφανίζονται και μένουν κουτάκια...
Παθαίνοντας, μαθαίνω.
Θερμές ευχές για τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ, όχι μόνο στην όμορφη εγγονούλα, αλλά σε όλη την μεγάλη και αγαπημένη οικογένεια!


***

3 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...αχ! Κατερίνα!

Αν είναι να με "κακομάθεις" με τις εκπλήξεις... τουλάχιστον να με ...προ-ειδοποιείς, αγαπημένη μου. Και μετά, μου λες αν άξιζε η "ΜΝΕΙΑ" για σένα στην "ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ"

Ο Βάϊος, άλλος παθιασμένος με τον Λόγο, σε όλες του τις κατηγορίες, είναι πράγματι ένας από τους ελάχιστους λογοτέχνες που πλησίασαν "επικίνδυνα" τον "υπερ-Ατλαντικό" λόγο μου στο λευκό χαρτί...
Είναι ένας από τους ελάχιστους που έσκυψαν με προσοχή κι αγάπη για τον τρόπο της δικής μου έκφρασης. Αυτό είναι μεγάλο προτέρημα και τιμιότητα ψυχής.

Θυμάμαι που ξανασυντηθήκαμε στην Εκθεση Βιβλίου, στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την αεικίνητη στο νου και ... στις δημόσιες σχέσεις Φραγκούλη ... του Καναδά... όπως τη λέγαμε...!!! ... μαζί και με άλλους ποιητές και λογοτέχνες ...κι ε΄υχομαι τί όμορφα θα ήταν να ξανα-συναντιόμαστε όλοι, κι άλλοι, ...όπως τότε...

Ας είναι!

Τα χρόνια περνούν, ο κόσμος αλλάζει, η κοινωνία δυσκολεύει να παραδεχτεί ότι ο νους Πρέπει να δημιουργεί για να ΜΗ μαραζώνει...

Και βέβαια του αξίζει ξεχωριστή ανάρτηση στην "μακρινή" Αστοριανή, μα λόγω του ότι ανέκαθεν υπάρχει το μικρόβιο "...Πρόεδρος της ΕΛΣΠΗ είναι, Φίλοι οικογενειακοί είναι... καταλαβαίνεις..." ...
εκτός από τα σεμνά ευχαριστήρια μου και τις πάντοτε σημαντικές επικοινωνίες μας, και και με την Μαρία(Μαρίνα) του.... άδικα -ίσως- προβληματιζόμουν...

Είναι όμως η δική του εργασία και προσφορά τόσο στερεωμένη στον κήπο της σύγχρονης διανόησης, που το δικό μου "ηλιανθάκι" δεν θα του λείψει...

ΤΩΡΑ,
στην πρόσφατη ανάρτηση με την φωτογραφία της εγγονής και τον Δημήτρη...
( ήταν από τη βάπτιση του μικρού εγγονού Ανδρέα... που είχε ταραχτεί και δεν σταματούσε το κλάμμα το εννέα μηνών μωρό από τον άγνωστο κόσμο- και όλη την αλλαγή αγκαλιασμάτων ... μέχρι που έκλαιγε και τούτη η γιαγιά του που την είχε συνηθίσει και την ήθελε... γιαυτό και αντί για χαρούμενη, δεν μπορούσα να συνέλθω κι εγώ... )...
Εκείνη που είχε τα γενέθλια...

ήταν η εγγονή μας

κι όχι ο Δημήτρης...

Όσο για μένα, δεν πειράζει αν δεν είχα την αναμενόμενη "φωτογένεια"... όπως με σχολίασαν...

είχα φορτωμένη καρδιά από Αγάπη, κι αυτό μου έφτανε...

Κατερίνα μας, πολυ-αγαπημένη,
Ευχαριστώ, κυρίως που "συμμαζεύεις" τα ...σκόρπια μου, και ...θυμίζεις στιγμές από το παρελθόν, που τονώνουν ακόμη την ψυχική μου.
Έφερες ένα Μάρτη ξεχωριστό. Η δική σου Ανοιξη, και ... δική μου.

Σε φιλώ ακόμη μια "υπερ-Ατλαντική" φορά,
"η μεγάλη σου αδελφή..." όπως με έχεις.

Κυκλαμίνα είπε...

Σηκώνει μεγάλη συζήτηση αυτό το σχόλιο, δώσε μου χρόνο, πλιζ!
Εν ολίγοις, στις εκπλήξεις δεν προειδοποιούν! (Αρκεί να σου δίνουν πράγματι χαρά και να μην σε ματώνουν!)
Όλα τ' άλλα, δεν επείγουν.
Να είμαστε ΚΑΛΑ, απαντήσεις επί μέρους, ΠΡΟΣΕΧΩΣ!

Κυκλαμίνα είπε...

Δεν τα πάω καλά με τις «μνείες» της αφεντιάς μου, καθ’ ότι δεν έχω κάτι αξιόλογο να αναδείξω, όπως εσύ και κάποιοι άλλοι. Το να με «δείχνουν» το νιώθω ως «τιμωρία».
Το να σας «δείχνω», το θεωρώ καθήκον μου, εφόσον δεν το κάνουν άλλοι. Προκειμένου να κάνω λάικ σε τραγουδάκια, τοπία, κ.λ.π., προτιμώ να «κρατήσω» στον αέρα, σημαντικές δημιουργίες δικές σας.
Έτσι, νιώθω περισσότερο χρήσιμη και δεν θεωρώ χαμένο τον χρόνο μου.
«Βοηθάω» συνήθως ανθρώπους που δεν κατέχουν να αυτοπροβληθούν, δεν έχουν χρόνο ή μεγάλες παρέες.
Εκεί το θεωρώ άχρηστο.
Έβαλα τα «λιθαράκια» μου όταν έπρεπε, στην αρχή τους. Τώρα τους είμαι «άχρηστη» και χαίρομαι γι’ αυτό, γιατί δε θα μπορούσα και να ανταπεξέλθω στις δοξασμένες πια, εξελίξεις τους!
Μία είμαι, 24 ώρες έχει η μέρα, γυναίκα είμαι, έχω κι εγώ τις δικές μου υποχρεώσεις, όπως έχουν όλες όσες έχουν οικογένεια.
(Ευκαιρία ήταν, να το αναπτύξω!)

Με τον Βάϊο, (και πολλούς άλλους αξιόλογους ανθρώπους, φίλους σου ή όχι) δυστυχώς, δεν ασχολήθηκα εγκαίρως, γιατί είχα δει την δυναμική του (και φυσικά του ήμουνα άχρηστη, ως στήριξη! Μακάρι να του έμοιαζα στο μικρό του το νυχάκι, που μεγαλώνοντας κόβει και πετάει! Και μόνο που έμαθα, έστω και τόσο αργά, πως αυτός ξεκίνησε την ΙΔΕΑ της «μάζωξης» όλων των λογοτεχνών των 5 Ηπείρων, είναι για μένα ΗΡΩΑΣ και Πρόεδρος διαρκείας!
Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, δεν ξέρω τον χαραχτήρα του, τα Πιστεύω του, δεν έχω προλάβει να τον «μελετήσω» πολύ, (δεν με νοιάζει, δεν χρειάζεται νομίζω, να κάνω «διατριβή» πάνω του, εδώ τελευταία τρύπα της φλογέρας, άλλωστε) μου αρκεί να τον πω «ΑΞΙΟ» και ΜΟΝΟ που, ΔΕΝ διεθεσε χρόνο για να αναδείξει τον περισσότερο τον εαυτούλι του, αλλά όλους τους Έλληνες της διασποράς!
Μεγάλη υπόθεση αυτό! Μεγάλο προσόν και χρειάζεται να είσαι πολύ του «ΔΩΣΕ», για να το κάνεις!
Εδώ δε χωράει προσποίηση, δεν το έκανε στα γεράματα, για να «στηριχτεί», το έκανε νεότερος, κι αυτό λέει πολλά, (τουλάχιστον σε μένα), για την «πάστα» της ψυχής του!


«...κι εύχομαι τί όμορφα θα ήταν να ξανα-συναντιόμαστε όλοι, κι άλλοι, ...όπως τότε...»
Δημόσια το ευχήθηκες, αυτό είναι στο «χέρι» των ανθρώπων, Αν παραμένουν Άνθρωποι, εύκολο είναι να γίνει και μάλιστα με όχι δικά σου έξοδα! Έχει κάποιες υποχρεώσεις απέναντι πολλών και το Υπουργείο Πολιτισμού, φαντάζομαι! Όπως και μια χρηματοδότηση στην ΕΕΛΣΠΗ, φαντάζομαι!
Θα μου πεις, «οικονομική κρίση», αλλά θα σου απαντήσω «εσκεμμένη κρίση αξιών» και προτεραιοτήτων.

«.... άδικα -ίσως- προβληματιζόμουν...»
Αυτοί οι προβληματισμοί μας «έφαγαν» και μας πήγαν τόσο πίσω, Γιώτα μου!
Το «πες μου ποιος είναι ο φίλος σου, να σου πω ποιος είσαι», δεν ισχύει πια, στην εποχή μας.
Έχουμε τόσους πολλούς φίλους (μια χαρά δούλεψε το Φεις σ’ αυτό, ώστε να μπερδέψει τους φίλους με τους οπαδούς) που τελικά είναι ελάχιστοι, αυτοί που ξέρουν τα βαθύτερά μας και είναι πράγματι, κι όταν χρειαστεί, δίπλα μας.
Εκεί στο μεγάλο πανηγύρι, λοιπόν, της παρέλασης φίλων, χάσαμε φίλους που πραγματικά θα ταιριάζαμε.
Δεν πειράζει. Πάθημα, μάθημα.

«που το δικό μου "ηλιανθάκι" δεν θα του λείψει...»

Μην το λες αυτό, τον αδικείς! Δεν τον θεωρώ χαζό, ώστε να μην έχει στραμένο τον προβολέα του, πάντα, σ’ έναν αυτόφωτο, βραβευμένο και παλαιάς κοπής γραφής, Ιστορίας και αξίας, Φάρο!

Σχετικά με την φωτογραφία, γενέθλια, βαφτήσεις και εξηγήσεις που δεν δόθηκαν εκεί στο Φεις και καθένας έδινε και διαφορετικές ευχές, μικρό το σφάλμα! «ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!»

αναμενόμενη "φωτογένεια»
…Να είναι γερή, να ευχηθείς στην όμορφη και να κρατήσει την φωτογραφία σου αυτή, να την συγκρίνει όταν φτάσει στην ηλικία σου, με την ευχή, να μην έχει περάσει τα «ζόρια» που πέρασες εσύ! Εγώ αυτό θα της απαντούσα, άσε που δεν φωτογραφίζομαι, βλέποντας τα χάλια μου!
Υπάρχουν άνθρωποι που γερνάνε σε μια νύχτα, πες της! Μην της τύχει! Ας φροντήσει για σταθερή ομορφιά του μέσα της, μη κρίνοντας εύκολα τους άλλους, γιατί η ζωή κάνει κύκλους, κι ίσως την χρειαστεί και θα είναι πολύ άσχημη, τόσο που θα τρομάξει, απ’ τον ίδιο έσω, κακό εαυτό της εικόνας της! Αυτά!

Πω πω, βιβλίο θα γράψουμε, άνευ λόγου και αιτίας!