Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Με ρώτησες: "Τί κάνουν οι αμυγδαλιές μου;"

 "Καλά είναι..." σου απάντησα, μην προδώσω ότι σού τις φωτογράφιζα και πριν και μετά τα χιόνια.

Μια χαρά, είναι Γιώτα μου!

Αν και γέρικες, αγέρωχες, άνθισαν, άντεξαν, κι ακόμα δένουν καρπούς, σαν κι εσένα!

Κοίτα και διάλεξε!

Κράτα γερά, όπως κι αυτές!

***

Κολάζ






Πριν τα χιόνια












Με τα χιόνια, από μακριά. (Γλιστρούσε πολύ, δεν πήγα κοντά.)





Μετά τα χιόνια, με το βιβλίο της Γιώτας Στρατή, "ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ", που λόγω του λευκού εξωφύλλου, έχει "ταλαιπωρηθεί" πολύ, με φωτογραφήσεις σε θάλασσες και σε στεριές...

Ας με συγχωρήσει!













Άλλη μέρα, χωρίς το βιβλίο.




























4 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

η Υπέροχη Γιώτα μας... μπράβο!!!...

και του χρόνου το χιόνι... ωραίο στα δέντρα σας...

καλησπέρα... καλόν μήνα για αύριο...

πολλές επιτυχίες στην φίλη μας!!!!...

γεια και χαρά, Κατερίνα...

Κυκλαμίνα είπε...

ΚΑΛΟΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ ΜΑΡΤΗ, Λαμπρινή!
ΥΓΕΙΑ να έχει η φίλη μας, ΚΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΜΑΖΙ!
ΦΙΛΙΑ!

Αστοριανή είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!

Πανέμορφη έκπληξη!

Συμβολική!!!

"...Αν και γέρικες, αγέρωχες, άνθισαν, άντεξαν, κι ακόμα δένουν καρπούς, σαν κι εσένα!

Κοίτα και διάλεξε!

Κράτα γερά, όπως κι αυτές! "
μου γράφεις, Φίλη ξεχωριστή, πολυαγαπημένη.

Θαμπώνει η τόση ομορφιά, ευχαριστώ για την αξία που έδωσες και στο βιβλίο μου "Γραμμένα με αίμα" Δέκα χρόνια... πριν, Τότε, με την δύσκολη εγχείρηση του Δημήτρη μου.
Μόσχευμα από "αγελαδίτσα" του έρραψαν στην καρδιά και μου είπαν: 10-με-12 χρόνια θα είναι μια χαρά.. Θα τα ήθελα κι άλλα δύο!!! μα η "αγελαδίτσα" τον ήθελε ολόκλρο δικό της... Ας είναι. 'Εκανα Ο,ΤΙ το καλύτερο, γι΄αυτόν!Μου έδωσε πάνω από την μισή ζωή του. Του έδωσα τα Πάντα και ακόμη "χρεωμένη" είμαι...
Βλέπω τις "γέρικες αμυγδαλιές σου" -τις Βολιώτισσες, ακουμπώ τρεμουλιασστά τις ρίζες τους, τυλίγομαι στην ευωδιά τους, λούζομαι με τα αμυγδαλο-πέταλά τους... και στρώνω σεντόνι να τυλιχτώ με όσα φτερούγισαν από τον δυνατό, παθιασμένο βοριά... και αιστανθώ "...τούτη την Γη, δική μου..."

Πολλή και πανέμορφη φωτογράφιση! Να είσαι καλά, και, καλά που τις πρόφτασες!
κάπου με αγαπάει ο Θεός και... η Φύση.

Χαιρετισμούς σε όλους σας.
κι ακόμα, στην
Λαμπρίτσα.
Σας ευχαριστώ θερμά.

"Αστοριανή"
'

Κυκλαμίνα είπε...

Χαίρομαι που χάρηκες, Γιώτα μου! Και βέβαια σ' αγαπάει και ο Θεός και Φύση!
Πρόφτασα...
Μέρες το πάλευα. Δεν συχνάζω από κει, είναι απ' την άλλη μεριά ο δρόμος μου.
Αν ήταν όλα αλλιώς, ίσως έβαζα σκηνή εκεί. (Δίπλα έχει κάδους σκουπιδιών, όχι ότι καλύτερο).
Βιαστικές ήταν, δεν έχω και καλή μηχανή, ούτε φορτισμένη ήταν! Έκοψα ή μάλλον άλλαξα πολλές πρώην συνήθειες.
Μόνο για πάρτη σου, κάνω πισωγύρισμα...
Άλλαξα πολύ και το ξέρεις!
Κοίτα να δεις, πόσο σημαντικό μήνυμα δίνεις, με αφορμή αυτή την ανάρτηση!
Η αγελαδίτσα, εκτός απ' το γάλα και το κρέας της, έδωσε 10 χρόνια ζωής στον Δημήτρη σου, με το μόσχευμά της!
Σε πόσους άλλους ανθρώπους, άραγε;
Μην παραπονιέσαι για τις εγγυήσεις των γιατρών. Ήταν θέλημα Θεού. Εμένα ένας καρδιολόγος το 2005 μου είπε πως δεν θα προλάβαινα να φτάσω σπίτι. Έστελνε αίμα η καρωτίδα, σαν βρύση στον εγκέφαλο.
Μεγάλη Ιστορία και ΘΑΥΜΑ!
Ως πότε όμως, θα κάνει Θαύματα;
Δέξου το γλυκά... Είναι κοντά σου, μόνο που δεν τον βλέπεις. Στο ξαναείπα!
Τι άλλο έγραφες;
Α! Ναι!
Σου έχω ξαναπεί, ότι τα βιβλία τα κάνω δωρεές σε βιβλιοθήκες κ.λ.π. Για να περπατούν, να μην πιάνουν αράχνες σε βιβλιοθήκες ή στοίβες κιβωτίων.
Αυτό πρέπει να μου το είχες στείλει διπλό, γι' αυτό το βρίσκω.
Τα άλλα είναι στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς.
Εκεί έδινα κάποτε, και με λέγαν "Ευεργέτρια"...
Από τότε, άλλαξαν πολλά και δίνω αλλού που τα έχουν ανάγκη. (Βιβλιοθήκες, πάλι, εννοείται. Νοσοκομείων, Σχολείων, Πολιτιστικών Συλλόγων, κ.λ.π.)
Ξέρω ότι μεγαλώνω, προσωπικός χώρος δεν υπάρχει, δίνω για να σώσω, ότι αξίζει να μείνει και τα παιδιά, δεν θα έχουν χρόνο, ούτε θα ξέρουν, τι για μένα είχε ανεκτίμητη αξία.
Οπότε, ας μη με παρεξηγήσεις, που φωτογραφίζω, μόνο αυτό!
Φιλιά, προς το παρόν, γιατί μάλλον θα απαντήσεις!