ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ - ΓΙΩΤΑ ΣΤΡΑΤΗ - ΠΟΙΗΣΗ (δεύτερη έκδοση) και ανθισμένες αμυγδαλιές
...Φέτος, είχα στήσει καρτέρι στις αμυγδαλιές, για να δώσω χαρά στην Γιώτα.
Κλωναράκι, κλωναράκι, περίμενα να ανθίσουν, να φουντώσουν λίγο.
Ήταν πρωί 22 Φλεβάρη, ημέρα Τρίτη.
Ο ήλιος τύφλωνε.
***
Πεπαλαιωμένα κεντήματα
Στολίδια πολύτιμα, αρχοντικά. 'Ωρες ξάγρυπνες. Κάθε βελονιά
κι ένα μυστικό. Κάθε στιγμή κι ένα κεντρί. Χρόνοι πολύπλοκοι,
όπως τα σχέδια που αντιγράφονταν μετρώντας επιμέλεια.
Αφροπλυμένα, ευλαβικά διπλωμένα, κορμί και δέρμα τής
μετανάστριας που τα φυλάσσει ερμητικά σε αρωματισμένα
συρτάρια, απτά δείγματα πεπερασμένης αρχοντιάς
και παράδοσης.
Στο φως του λυχναριού συχνά κατέγραψαν δεσμούς μάννας και
κόρης. Συνέχεια ανυποχώρητη.
Φυσιολογική.
Για να γίνει η θάλασσα δική, κι ο ουρανός ένας.
Η Γη, η άγνωστη.
Όπως και το Μέλλον.
Όπως και η Μοίρα!
Άγνωστη.
Στις χωματερές, οι καρδιές κλαίνε.
(Σελ. 14)
3 σχόλια:
Βιαστική φωτογράφιση.
Τουλάχιστον, ένα παρών αγάπης στην Γιώτα, γιατί έτρεχε η ζωή κι ύστερα σκόνταψα με την μοίρα...
Είχα γράψει κάποιο κείμενο, μα μετά το διέγραψα.
Αφορούσε δικές μου στιγμές, θα τα πω προφορικά στην Γιώτα.
Να είσαι ΚΑΛΑ, Γιώτα μου, να σε προσέχεις!
Και να γράφεις, εσύ που μπορείς και ΠΡΕΠΕΙ!
Με αγάπη
Κατερίνα
,,,ΠΟΥ είσαι??????
μου είπες ότι θα σε δω!!!!! ή δεν κατάλαβα καλά???? ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤ¨Ω. Θα ξανάρθω εδω... Καλημέρα. Υπομονή!
Να με δεις;
Τα σταθερά τηλέφωνα δεν έχουν εικόνα, Γιώτα μου, ακόμα!
Τα είπαμε τηλεφωνικώς.
Καλημέρα κι από μένα, όσο γίνεται.
Υπομονή κι ΕΣΥ!
ΑΓΑΝΤΑ!
Δημοσίευση σχολίου