Είπες: -Έρχομαι! κι ασθμαίνοντας διάβηκα του ήλιου το γύρισμα,
της νύχτας το έρεβος, αυγή να σε φτάσω!
Απόψε, κοιμήθηκες τον πιο όμορφο ύπνο σου, κι εγώ
'πάνωθέ σου, τριγύρω σου, μέσα σου, σε σμίξη ανώτερη που μόνο οι άποικοι μπορούν να αισθανθούνε...
Σωστή μεταμόρφωση.
Ψυχή σαστισμένη, τη σάρκα εγκατέλειψα σ' ένα άσπρο κουκούλι.
-Καλημέρα, ψέλλισα. -Καλημέρα, απάντησε η καρδιά ταραγμένη.
-Θα δούμε την Άνοιξη προτού ξεψυχίσει στην ίδια παράλληλο...
-Εγώ, μες στα μάτια σου, εσύ, στη καρδιά μου. Τί νόμισες; θα΄ηταν το ταξίδι ασυνόδευτο στου Μάη τη δόξα; πριν έρθεις σ' αντάμωσα στη μέση του χρόνου.
Το χτες και το αύριο ιστορία δεν είχαν! για σε ήταν ξημέρωμα, για μένα ήταν τώρα!
κι εκεί που κρυφόκαιγαν πικρές νοσταλγίες, μαζί ταξιδεύαμε στη δύση του ήλιου! Αντάμα διαβαίναμε στην "άλλη την 'Οχθη" να 'ρθούμε στο σπίτι μου, -να μπεις σα στο σπίτι σου...
Εσύ, που ταξίδεψες, κι εγώ, που ταξίδεψα...
γι' αυτό, Ευχαριστώ σε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου