Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

ΠΟΙΗΣΗ - Η τριανταφυλλιά της Γιώτας Σπανού - Στρατή

ΠΟΙΗΣΗ - Η τριανταφυλλιά 
της Γιώτας Σπανού - Στρατή 

***

(Η 5-χρονη Όλγα μας, στο για 39 χρόνια σπίτι μας, στην Αστόρια, LIC, NY)
***

***
Yiota Spanou Stratis Στο σπίτι μας 32-74 46 δρόμοι... 39 χρόνια..στην Αστορια, . Η Όλγα μας, πεντάχρονη τότε... Ένα μου ποίημα, Η τριανταφυλλιά της Κατερίνας... θα το δείτε στο μπλογκ μου "αστοριανή" , αντιγραφή από το μπλογκ "Αγαντα" (στην στήλη των αναγνωστών μου, πιο κάτω δεξιά στην ανάρτηση...) με μια θαυμάσια τριανταφυλλιά που δεν μπόρεσα να την μεταφέρω...εδώ! Σιγά-σιγά θα... μάθω. Κι αυτή, για την υπομονή σας να φτάσετε ως το τέλος!

***


***

Η τριανταφυλλιά 

της Κατερίνας,
 (Κοιτάξετε το μπλογκ  "ΑΓΑΝΤΑ" , με φωτ. άγνωστης... απ' όπου και η έμπνευση ... )


...νάχα τη δύναμη της τριανταφυλλιάς σου 
σαν παραβγαίνει τον κισσό,
με όλη της την έγχρωμη μεγαλοπρέπεια
πάνω στην χειροπελεκητή πέτρα...


Δες την, το πώς προκαλεί 
το κλειστό παραθύρι
της παράδοσης,
πώς εκμαιεύει τα επτασφράγιστα μυστικά 
της εφηβείας,
απομακρύνοντας τολμηρές 
αισθησιακές φαντασιώσεις,
πώς συμβαδίζει με την ροδόκαλλη αυγή,

πώς αναριγεί με την χρυσοποίκιλτη δύση.



Δες την πώς μαγεύει το ουράνιο τόξο 
μετά από το φίλημα της βροχής,
πώς δωρίζει την μοσχοβολιά της ακολουθώντας 
την κατεύθυνση του αγέρα,
πώς τροφοδοτεί το βούισμα των εντόμων 
στην ζωοδότρα αναζήτησή τους, 
πώς φυλλοροεί την παρθενιά της
καλύπτοντας ανθρώπινες αμαρτίες... 



Να ήμουν η αγκαλιά που μαζεύει 
το κάθε της πέταλο,
ροδόχροη περγαμηνή των ονείρων 
που δεν ευδόκησαν,
πρωτόγνωρο φιλί της 
πρώτης ανατριχίλας...



Να ήμουν η απέθαντη τριανταφυλλιά 
στο φως του κήπου σου.




ΝΥ


***
Σχόλιο:
Η αντιγραφή είναι απ' την Καλλιτεχνική ΨΥΧΗ - ΠΗΓΗ, της Γιώτας!
Όλες οι τριανταφυλλιές του κόσμου, υποκλίνονται στο ΦΩΣ ΣΟΥ, Ήλιε των Ελληνινικών Γραμμάτων και των Τεχνών, του Απόδημου Ελληνισμού!


...Στρώνουν ήδη, ροδοπέταλα για να περάσεις!

Κι αυτή η φωτογραφία "κλεμμένη", αλλά δεν έχω χρόνο να ψάξω, να βρω και να σου φέρω και δικές μου... του χωριού και της πόλης...
Υπάρχουν άλλωστε, πολλές σκόρπιες στον "αέρα", σε πολλά μου μπλογκς, μέσ' την 12χρονη ιντερνετική - (εθελοντική) "θητεία" μου...

Υγ. Να θυμάσαι, πως ακόμα κι αν απουσιάζω απ' τα γενικά "δρώμενα" (ευτυχώς, εκεί υπάρχουν άλλοι, κι είναι πολλοί!), εσένα θα σε βοηθώ (αρκεί να είμαι κοντά σε ίντερνετ), πρώτον για να μην χασομεράς με τα τεχνολογικά (γιατί η Τέχνη, χάνει!) που δεν είσαι υποχρεωμένη να μάθεις (άλλοι είναι υποχρεωμένοι ν' ανοίξουν τα μάτια τους, να ψάξουν και να σε βρουν, εγκαίρως, ήδη άργησαν πολύ) και δεύτερον, για να μην ξοδεύεσαι άδικα σε τεχνικούς, για θέματα του blogger!

Με θαυμασμό, σεβασμό, εκτίμηση κι αγάπη,
Η ίδια άγνωστη - γνωστή και τιμωρημένη...


***

7 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Μάθημα:
Για να μεταφέρεις απευθείας αναρτήσεις δικές σου ή άλλων στο Φεις, πατάς το κουμπάκι κάτω από την ανάρτηση που δείχνει το F.
Πάει απευθείας, χωρίς να παιδεύεσαι σε τόσες εξηγήσεις, ακόμα κι αν δεν έχεις ανοιχτή την σελίδα του Φεις. (Δηλαδή, δεν έχεις ανοιχτή καρτέλα του Φεις κι εννοείται, ενώ δεν έχεις αποσυνδεθεί με εντολή σου. Για δοκίμασε και θα καταλάβεις!)

Όσο για το πως γίνεται το λινγκ, "απέτυχες" στο μάθημα, εδώ και χρόνια τώρα, άστο, καλύτερα!
Ας είναι τέτοιες οι "αποτυχίες" σου!

Φιλιά ανοιξιάτικα που σημαίνει και επαναστατικά, γιατί η Φύση, ξυπνά!

Αστοριανή είπε...

...Μάτια μου, κυριολεκτικά είμαστε ένα δωδεκάχρονο ...χρόνο μαζί!!!
Δειλά-δειλά, στην αρχή,
ειδικά εγώ με την απουσία τόοοοσων χρόνων από την Πατρίδα και τη φοβία ότι είμαι σε γλώσσα και συνήθειες "απαρχαιωμένη..."

Αργότερα, μου έστειλες το "αίμα " σου για την Μάννα (με δύο ν) και τις αμέτρητες δικαιολογίες ότι "γράφεις αυθόρμητα, όπως αισθάνεσαι... κι ότι δεν είσαι "συγγραφέας"... μετά το παιδικό σου, το ίδιο ενδιαφέρον, μετά το "Συγγνώμη άνδρα μου που αγάπησα τον Πατέρα σου..." που για μένα, σπάζει κόκκαλα... Εκείνες οι περιγραφές των πουλιών από το μπαλκόνι του νοσοκομείου, αξεπέραστες! άσε τα αμέτρητα Η-μέϊλς" και τα τηλέφωνα... μέχρι τις εικόνες για τα παιδιά μας... (βλέπεις, πόσα θυμήθηκα!!!)
κι εγώ να προσπαθώ να σε πείσω ότι ΕΙΣΑΙ γραφιάς, αφού μπορείς κι εκφράζεσαι τόσο ζωντανά, τόσο διορατικά, κι ας μοιάζει νευρικό ξέσπασμα... Είναι η γνήσια Γραφή αυτού που έχει το "μικρόβιο"...
... και το ποίημά μου στην μητέρα σου... ή τα κυκλάμινα στην άσφαλτο;;

-Αλήθεια, ΠΟΥ να είναι εκείνα τα πέρα-δώθε μας....;;; Θα μπορούσαν να φυλαχτούν "ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, δύο άγνωστες-γνωστές... και στη μέση ο Ατλαντικός..."

Αν είμαστε κοντά, ποιός ξέρει. Μπορεί να είχαμε και συγγενέψει!!!

Μουντή η μέρα, μα ζεστή.
'Αναβε και κανένα κεράκι... η εκκλησιά: Αγία Τριάδα, είναι μακριά, κι ο Δημήτρης δεν πρέπει να οδηγεί σε ΧάΙγουέις...

Καταλαβαίνω ότι ήρθε ο καιρός για να πας στο "χτήμα"...
Άμα μου στείλεις το κινητό σου, θα τα λέμε, έστω στα πεταχτά.
ΣΑ΅ΦΙΛΩ,
σας φιλούμε, Καλή Τύχη στα παιδιά. Χαιρετισμούς στον δικό σου Δημήτρη.

Κυκλαμίνα είπε...

Πολυλογού, ε, πολυλογού!
Γραφιάς ήμουνα μια ζωή, μετά έγινα πληκτρολογάς!...
Τα θυμάμαι όλα! Μην ανησυχείς, είναι κρατημένα και στις "θέσεις" τους.
Είπαμε, ήταν βιωματικά, καμιά σχέση με έμπνευση και Λογοτεχνία.
Τα σύκα - σύκα και η σκάφη - σκάφη.
Του πατέρα... παραήταν μεταφυσικό και σκιαχτικό, συνάμα!
Κι είχε τόσα κόψε -ράψε, συν υπερβολικές διορθώσεις του επιμελητή. Κόβοντας όλα τα κόματά μου, χαθήκαν και οι ανάσες που έπαιρνα, για να συνεχίσω ν' αντέξω να ζω, το παρακάτω. Όχι να το γράφω εμπνεόμενη, αλλά ζώντας το (αναγκαστικά), να με στηρίζει εσωτερικά το χαρτί, αφού δεν υπήρχε άλλος πλάι μου.
"Κλάσεις ανώτερο απ' το μάννα! Θα στο κάνω εγώ, τζι -τζι!" είχε πει τότε μια φίλη!που το είδε λογοτεχνικά...
Ούτε να το θυμάμαι δεν θέλω!
Πάπα του! Με τον χάρο και διαόλια πολεμούσα, τότε!
Και χωρίς να ξέρω πως κάνω την δουλειά τους... τα κατέγραφα.
...Τό 'κανα και με τον αδελφό... αλλά ευτυχώς, αυτό δεν το εξέδωσα!
Νομίζω πως το έχω πετάξει, κιόλας.
Δεν είμαι βεβαία.
Γιώτα, Γιώτα, μπερδευτήκαμε πολλοί στα πόδια σας, γι' αυτό κι επισκιάστηκαν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι και "δουλειές".
Αν κάναμε στην άκρη μερικοί από μας (σαν κι εμένα), τότε θα "βλέπανε" καλύτερα οι εκδότες, ποιοί και τι αξίζει να μείνει στην Ιστορία.
Προσωπικά ζητώ συγγνώμη, κι έχω αποχωρήσει απ' αυτό το κεφάλαιο.(βιβλίο)
Άμα ζήσω αρκετά, στα γεράματα (ήρθαν ήδη, απλά δεν τον κατάλαβα!), μπορεί να γράψω έναν "επίλογο" που θα είναι δώρο μόνο για τα δυο παιδιά μου, κι όχι για τρίτους.
ΕΚΤΟΣ, ΑΝ ΘΕΟΣ ΤΟ ΘΕΛΗΣΕΙ, να γράψω για ΘΑΥΜΑΤΑ και ΑΓΙΟΥΣ και Άλλα Θαυμαστά που δεν καταγράφηκαν στα μπλογκς!

Κυκλαμίνα είπε...

Με παρέσυρες σε πολλά και τα κάνω δυο τα σχόλια, για να μην τα απορρίψει ο μπλόγκερ.
Συγγενείς γίναμε, έτσι κι αλλιώς, εφόσον δεθήκαμε τόσα χρόνια!
Δεν είναι 12, όμως!
Εσύ άνοιξες Σεπτέμβρη 2008, εγώ Μάη 2006, στην αρχή σου δεν ήμουν φίλη σου, μετά σε θυμάμαι να μου γράφεις (σ' είχα περάσει και για σπαμ...) μετά, με τον χρόνο και τα εμπόδια που συναντούσες, δεθήκαμε, γιατί θέλησα όντως, να σε βοηθήσω, στα τεχνικά σου, όσο ήξερα, βέβαια!
Σιγά - σιγά είδα τα ταλέντα σου και πόσο εσκεμμένο ήταν, το να μην τα βλέπουν οι άλλοι, γι' αυτό κι ακόμα είμαι πλάι σου!
Μόλις γίνεις φίρμα κι εσύ και θα έχεις δακτυλογράφους και εκδότες, δε θα είμαστε τόσο "κοντά", γιατί θα σε χασομεράω, κιόλας!
Ακόμα είμαι στην έδρα μου. Όταν φύγω θα σου στείλω σήματα μορς!
Φιλάκια, νομίζω πως απάντησα σε όλα!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και για τα γενέθλια!
Ευχές κι από δω, κι από κει, δε γράφω άλλα, Καλημέρα μας!

Κυκλαμίνα είπε...

Υγ. Κεράκια; Όσα θέλεις!Συχνά ανάβω για τρίτους, πέρα απ' την οικογένεια, αλλά τώρα θα ανάβω κι ονοματισμένο: Οικογένεια Γιώτας!
Μη νομίζεις όμως, πως τρέχω στις Εκκλησιές!
Όταν με βγάζει ο δρόμος... και με βγάζει συνήθως, όταν είμαι μόνη μου!Κοντά στο κλείσιμο ή στο άνοιγμα.
Κι εγώ μένω μακριά. Θέλει ποδαρόδρομο ή λεωφορείο ή ταξί.
Έχω άσβεστο καντήλι σπίτι μου, όμως, οπότε, κι απόψε θα στο "κερί" μου!
Αν και πολλές φορές που δεν μάθαινα νέα σου, ήσουνα στις Προσευχές μου!
Δεν είναι κάτι καινούργιο.
Απλά, επειδή είπες για Εκκλησιές!
Φιλιά, Υγεία και Ευτυχία, σε ΟΛΗ την μεγάλη οικογένεια!

Αστοριανή είπε...

... Μόλις γίνεις φίρμα κι εσύ και θα έχεις δακτυλογράφους και εκδότες, δε θα είμαστε τόσο "κοντά", γιατί θα σε χασομεράω, κιόλας! ...

Ένα που δεν σκέφτηκα, κι αν θες μη με πιστεύεις, είναι το να γράφω επαγγελματικά.
Εγραφα διότι δεν μπορούσα να έχω τόσους φίλους "να ... συζητώ και να μοιράζομαι καρδιά και σκέψεις..."
Αργότερα,
έγραφα για τις κόρες μου, για να τις αναγκάζω να διαβάζουν και να ακούν τη γλώσσα.
Οι κοινωνικές επαφές ήταν περισσότερο για δικό τους χατήρι..

Έγώ, έδωσα εξετάσεις και εργαζόμουν στο Λογιστήριο της Μόμπιλ-Όϊλ και βέβαια πρώτευε η Αγγλική. Κι εκεί, πρώτευσα σε διαγωνισμό της Μόμπιλ με δωρεά-υποτροφία του Ινστιτούτου του Σικάγου, με θέμα: "Κομμάντ οφ δε Γουρντ" δηλαδη Κυριαρχία της Λέξης, με δώρο ένα ογκώδες Λεξικό και κάποια αύξηση,,,

Είμαι η μόνη που έγινα Μέλος στην "Αμέρικαν Πεν Γουήμεν", στη Νέα Υόρκη του ... 70, και που πήρα μέρος και για σκηνοθεσία, με την Τζοάν Σένκαρ, που θέσπισε το Κουήνς Κόλλετζ για τα 90 χρόνια του και που αποσπάσματα υπάρχουν στο αρχείο του με δικαίωμα εγώ και η Όλγα να μπορούν να τα δουν...

Μετά από 11 ή 12 χρόνια έγινε η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών Νέας Υόρκης, έδρα Αστόρια, κι εγώ είχα μόνο ένα βιβλίο... και δεν με έβαλαν στα ...Ιδρυτικά Μέλη... κ.λ.π.

Το αστείο είναι ότι η Εταιρία υπάρχει μόνο στο... όνομα
ενώ η Υιώτα
υπάρχει ακόμη...

Δεν είμαι της "παρεούλας"...

Είμαι οικογενειάρχης, με λιγοστές ώρες ύπνου (για να τα προφταίνω όλα...) και βασικά μοναχικό άτομο..

Δεν πολυ-ξέρω το εκεί, στην πατρίδα εννοώ, περιβάλλον και τους...'ειδικούς λογοτέχνες " που όλοι γράφουν και κρίνουν τους άλλους.

Καλά κάνουν και γράφουν, έτσι μαθαίνουν τη γλώσσα μας!!!!!!!!!!

Μα για Λογοτεχνία, είναι άλλη τέχνη. Είναι η τέχνη της καρδιάς και του νου, σε συνδυασμό έμπνευσης με λέξεις που τραντάζουν το αίσθημα και το συναίσθημα.
Αυτό με τον δικό σου τρόπο, το έχεις.
Ο "διορθωτής" πρέπει να έχει γνώση γραμματικής κι ευσθησία, να μπει στο χαρακτήρα του συγγραφέα, ΟΧΙ να γίνει ο "άλλος" συγγραφέας...
Να αφήσει το "ΕΓΩ" που τον τίμησες να σε επιβλέψει και να αποξενωθεί από τα δικά του για να γίνει σωστή δουλειά.

Αν ήταν δε και ζηλόφθονος... κάνει μεγάλο κακό!

Ειπα να σου γράψω "δυο λέξεις"
μα δεν με αφήνεις, με "τσιγκλάς" με τις αβεβαιότητές σου.
Στα βιβλία σου, υπάρχουν σελίδες που θα ήθελα να τις είχα γράψει εγώ.

Σου το γράφω αυτό διότι δεν ξέρω γιατί δεν πιστεύεις στον εαυτό σου.

Αν είναι δύσκολη η έκδοση, αυτό το καταλαβαίνω διοτι είναι και για μένα, ειδικά που εδώ ΔΕΝ έχουμε εκδοτικούς οίκους με Ελληνικά...

Και το πέρα-δώθε είναι ασύμφορο και όχι και σωστή δουλειά..
Εκ πείρας σου μιλάω.

Όμως, 11-31!!!
και ο Δημήτρης θα με φάει!!!
Θα τα ξαναπούμε, σίγουρα.


Σε αγαπώ και σου στέλνω αγκαλιές

Κυκλαμίνα είπε...

...Τόσο χασομέρι για μένα, Γιώτα μου, βαρύ και πανάκριβο το "δώρο".
Έχω "ελαφριές" απαντήσεις, αλλά, άλλη στιγμή. (Θέμα χρονικής στιγμής.)

Σ' ευχαριστώ απ' τα κατάβαθα της ψυχής μου, μα μην το ξανακάνεις! Η αγάπη σου τείνει προς μεγάλες υπερβολές και οφείλω να την καταλαγιάσω...

Εκείνο που άξιζε για μένα, ήταν η αφορμή να καταγράψεις μέρος του βιογραφικού σου, που θεωρώ σημαντικότατο κι αυτό θα το κάνω ανάρτηση.

Διάβασα και το γράμμα στον Εθνικό Κήρυκα, έχω τόσα να πω, είχα... μα κι εκεί πρέπει να "σιγήσω" αυτή την στιγμή, για να μην παρασυρθώ και γράψω πολλά, για να μην "ελαφρύνω" την σοβαρότητα του θέματος, της κίνησης, της πρωτοβουλίας σου, και λοιπά πολλά.
Αφήνω να μιλήσουν οι εξίσου με σένα γραμματισμένοι φίλοι σου, κι εγώ... (ναι, εγώ) σε δικό μου χρόνο, θα πω και τα απλά δικά μου... τα αγράμματα και αμόρφωτα.
Είμαι πολύ υπερήφανη που σε γνώρισα και Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ΤΙΜΗ της φιλίας σου!
Λυπάμαι μόνο, που σου έχω "κλέψει" πολύτιμο χρόνο απ' τα γραπτά σου, τα οποία θα μπορούσαν να σταθούν σε σχολικά βιβλία... μιας άλλης εποχής όμως, ίσως στο μέλλον!

ΥΓ. Για κέρδος χρόνου μου, θα σε παρακαλούσα... (όταν βρεις ευκαιρία), να μου στείλεις το δακτυλογραφημένο (με τα ήδη "πολυκουρασμένα" χεράκια σου...) κείμενο, του σύντομου μεν, γράμματος... μα τόσο ουσιαστικού, μα και που τόσο λυπάμαι, εν έτη 2019, ότι κι αν καταγράψει ο μετρητής (ή τα σχόλια), λίγοι, έως και ελάχιστοι θα σε νιώσουν, θα συμφωνήσουν ή θα "ντραπούν" που θελημένα ή αθέλητα, μοιάσαμε ή αποσιωπήσαμε... βοηθώντας το κακό πρότυπο... Εφιάλτες.