" ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΕΛΗΝΗ"
Πειθήνια αναβαίνει το μονοπάτι του Ήλιου,
η Σελήνη. Εκείνος, μεγαλοπρεπής κι αλάνθαστος.
Εκείνη, βλέφαρο μισόκλειστο, αργεί
να γεμίσει το μπακιρένιο ταψί της
με φρούδα όνειρα.
Πεπαλαιωμένες οι μνήμες.
Ασφυκτιούν γι’ ανάσα αμόλυντη. Ανέμελος άνεμος,
ανορθόγραφος.
Επιδεικτικά σφυρίζει τραγούδια ανείπωτα,
ξεφαντώνοντας στο χορό των πολύχρωμων φύλλων.
Φυλλοροούν κι οι λευκές μαργαρίτες
-της καρδιάς αλκυονίδες-
καταγράφοντας πόθους ανεπαίσθητους
σε ντροπαλές ώρες...
Αδιόρατη αίσθηση
των χειλιών σου η θέρμη.
Προμαντεύει Φθινόπωρο ήρεμο
στις αρχές του Νοέμβρη।
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου